حسام الدین سراج

حسام‌ الدین سراج (1337، اصفهان)، خواننده موسیقی سنتی ایرانی و نوازندهٔ سنتور و سه‌ تار است.
حسام‌ الدین سراج در 26 مرداد ماه سال 1337 در اصفهان چشم به جهان گشود. وی فرزند سید محمدرضا سراج است و مدرک تحصیلی فوق لیسانس معماری از دانشگاه شهید بهشتی و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر دارد.
وی، موسیقی را از سیزده سالگی با آموختن تنبک آغاز کرد. سپس سنتور را نزد سیروس ساغری آموخت و برای تکمیل آن از استادانی چون فرامرز پایور، رضا شفیعیان و پشنگ کامکار بهره گرفت. همچنین در زمینهٔ آواز از محضر محمود کریمی و محمدرضا شجریان استفاده کرد. بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر پدرش بود. او بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با استادان ادب و هنر نظیر جلال الدین همایی، تاج اصفهانی، حسن کسایی و ... در ارتباط بود، به همین سبب فضایی مستعد برای تربیت فرزندانش فراهم آورده بود.
وی علاوه بر آواز، در برخی از آثارش آهنگ‌سازی را نیز به عهده داشت و با نواختن سنتور و سه‌ تار نیز آشنایی دارد. همچنین در دانشکده هنرهای زیبا بحثی تحت عنوان شناخت هنر را تدریس می‌کند. او کنسرت‌های فراوانی در کشورهای دیگر نیز داشته‌ است.

آیین آواز
سراج مبدع برنامه تخصصی آموزشی آیین آواز است که علی شیرازی در فرهنگسرای ارسباران بینان گذاری کرده بود. به گفته شیرازی در نطق افتتاحیه‌اش در نخستین نشست آیین آواز، فکر اولیه این برنامه را سراج، زمانی که این دو در خلال برگزاری شب آواز ایرانی به مدیریت اولیه شیرازی با هم در ارتباط بودند، با او در میان گذاشته بود. درنهایت آیین آواز با افزودن ایده‌های خود شیرازی به شکل فعلی درآمد و شروع به کار کرد.

آثار منتشرشده:
همپای جلودار
نینوا 1
نینوا 2
باغ ارغوان
وصل مستان
شمس الضحی
یاد یار
1372: آفاق عشق نظامی (خسرو شیرین، لیلی مجنون)
طریقت عشق
1374: آینه رو
1374: بوی بهشت
1375: دل‌آرا
بی نشان
نگاه آسمانی
نرگس مست
شهر آشنایی
1378: شرح فراق
رویای وصل
1382: وداع
1382:نازنین یار
1383: عشق و مستی
1383: ماه نو
1384:آئینه و آه
1387: قصه گیسو
1388: جام الست
1390: راه بی‌نهایت
1391: خوشا سرو
1393: مسیحا
1394: لب خوانی باران