غلامحسین بنان

غلامحسین بنان متولد سال 1290 در تهران، خواننده موسیقی کلاسیک ایرانی است.
غلامحسین بنان اردیبهشت 1290 در قلهک تهران متولد شد. از شش‌سالگی خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو را آغاز کرد و در این راه از راهنمایی‌های مادرش که با پیانو آشنایی داشت، بهره گرفت. اولین استاد او پدرش بود و میرزا طاهر ضیاءذاکرین رثایی و ناصر سیف استادان دیگرش بوده‌اند. بنان در ملاقات با علینقی وزیری، به جایگاه اصلی صدای خود پی برد و به بم‌خوانی توجه بیشتری کرد.
از سال 1321 صدای غلامحسین بنان، همراه با همکاری عده‌ای از هنرمندان دیگر، از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید. روح‌الله خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و با شروع برنامه «گلهای رنگارنگ» بنابه دعوت داوود پیرنیا با این ارکستر همکاری داشت.
بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود 350 ترانه و تصنیف را اجرا کرد.
در سال 1332 به پیشنهاد روح‌الله خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل و در سِمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی، به کار مشغول شد. او در سال 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد. غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشت و برنامه‌های متعدد و گوناگونی از این خواننده به جا مانده‌است.
بنان مدتی را نیز به آموزش بازیگری گذراند و به تصدیق نزدیکانش استعداد زیادی در این زمینه داشت. در سال 1327 همراه چهره‌های معروف آن روزگار در فیلمی به نام «طوفان زندگی» ساخته علی دریابیگی و اسماعیل کوشان بازی کرد که داستان آن درباره انجمن موسیقی ملی بود. در این فیلم بنان دو ترانه از ترانه‌های معروفش را به‌طور زنده اجرا کرد. تنها نسخهٔ این فیلم در آتش‌سوزی «میترا فیلم» از بین رفت.
او مدت‌ها از بیماری دستگاه گوارش و افسردگی رنج می‌برد. در 27 آذرماه 1336، وقتی بنان با اتومبیل شخصی در جادهٔ کرج مشغول رانندگی بود، با کامیونی که چراغ ایمنی عقب نداشت، تصادف کرد و در این سانحه چشم راست خود را از دست داد و به همین خاطر همیشه از عینک دودی استفاده می‌کرد.
بنان هشتم اسفندماه 1364 درگذشت و برخلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله دفن شود، در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.