اثری از غلامحسین بنان
ز نگاهت مستی ریزد
به گنه جانم آمیزد
به کنارم چون بنشینی
ز دلم حسرت برخیزد
وه که نگاهت شعله ی پنهان
در دل سوزان انگیزد
ز من و تو زمان گذرد
بد و خوب جهان گذرد
مشکن دل من
میدانم آگهی از دل سوزانم
میدانی از چه غمین و پریشانم
نبود حاجت به سخن
تو بیا ای مایه ی ناز
دل غمگینم بنواز
ز غمت ای صبح امید
تو جهانم تیره مساز
ز گل رخ تو در باغ جهان
بویی ز وفا می ماند و بس
تو حدیث وفا افسانه مخوان
این قصه می ماند و بس
ز نگاهت مستی ریزد
به گنه جانم آمیزد
به کنارم چون بنشینی
ز دلم حسرت برخیزد
وه که نگاهت شعله ی پنهان
در دل سوزان انگیزد
ز من و تو زمان گذرد
بد و خوب جهان گذرد
مشکن دل من
میدانم آگهی از دل سوزانم
میدانی از چه غمین و پریشانم
نبود حاجت به سخن
تو بیا ای مایه ی ناز
دل غمگینم بنواز
ز غمت ای صبح امید
تو جهانم تیره مساز
ز گل رخ تو در باغ جهان
بویی ز وفا می ماند و بس
تو حدیث وفا افسانه مخوان
این قصه می ماند و بس
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان