علیرضا بدیع

علیرضا بدیع 11 فروردین 1364 در نیشابور به دنیا آمد. وی از غزل‌سرایان و ترانه سرایان موفق است و با صداوسیما نیز همکاری داشته است. بدیع در حال حاضر، دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه گیلان است.
بدیع، شاعری را از سال 1376 آغاز کرد و از سال 1379 به جشنواره ها و مسابقات فرهنگی و ادبی دانش آموزی راه یافت و رتبه های متعددی به دست آورد. وی تا سال 1390 توانست بیش از 200 رتبه کشوری کسب کند. او همچنین دو بار سرو بلورین جشنواره شعر فجر را از آن خود کرده و در کنگره شعر جوان بندرعباس نیز مقام اول را به دست آورده است. درخشش در جشنواره های شعر دانشجویی و چندین جشنواره و کنگره کشوری، از دیگر موفقیت‌های این شاعر است.
در سال 1384 اولین مجموعه شعر علیرضا بدیع «حبسیه های یک ماهی» منتشر شد که دربردارنده اشعار دوره دانش آموزی اوست و نامزد دریافت جایزه شعر خبرنگاران بوده‌ است. دومین مجموعه شعر او «از پنجره های بی پرنده» نام دارد که در سال 1387 به چاپ رسید و نامزد جایزه کتاب سال شعر جوان شد. در سال 1388 «گنجشک‌های معبد انجیر» را به مخاطبان شعر عرضه کرد.
«چله ی تاک» و «شجره نامه یک جن» و «همواره عشق (عاشقانه‌های معاصر)» و مجموعه موفق «ماه و ماهی» از دیگر آثار این شاعر غزل‌سراست.
بدیع در زمینه ترانه سرایی نیز آثار متعددی دارد و با خوانندگان مطرحی چون: سالار عقیلی، حسام الدین سراج، محمد معتمدی، قاسم افشار، محسن میرزاده، محمد حشمتی و همچنین آهنگ‌سازانی چون ناصر چشم آذر، علیرضا افکاری، فریدون خشنود، بنیامین بهادری، دکتر محمدرضا چراغعلی و مجید درخشانی، به عنوان ترانه سرا، همکاری داشته است.
وی سابقهٔ همکاری با رادیو و تلویزیون را نیز به عنوان مجری برنامه‌های سبزآبی مهر، سایه سار ادب، هنر پنجم (برنامه موسیقایی) و قند پارسی داشته است و بارها به عنوان مهمان، شاعر یا پژوهشگر در برنامه‌ها حضور یافته است.

غزل «ماه و ماهی»:

تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی
اندوه بزرگی‌ست زمانی که نباشی

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره فیروزه‌تراشی

پلکی بزن‌ ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی‌

ای باد سبک سار، مرا بگذر و بگذار
هشدار که آرامش ما را نخراشی

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی