محمد نوری

محمد نوری خواننده موسیقی کلاسیک زاده 1308 در تهران است.
محمد هدایت نوری، مشهور به محمد نوری اول دی 1308 در تهران زاده شد. او هنر آموخته هنرستان تئاتر بود و در کنار تحصیل در این هنرستان در دبیرستان دارایی تهران ادبیات و زبان انگلیسی را هم فرا گرفت و در دانشکده علوم اجتماعی تهران هم درس خواند.
مدتی به بازیگری تئاتر پرداخت و در تئاتری به نام «بلبل سرگشته» نوشته علی نصیریان در سال 1339 بازی کرد.
نوری با شرکت در کلاس های آزاد جامعه باربد در کنار، رضا سقایی، محمد منتشری، محمدرضا شجریان به آموختن آواز موسیقی ایرانی و تئاتر نزد اسماعیل مهرتاش پرداخت و در کنار این آموزش ها در زمینه آواز کلاسیک غربی از محضر استاد برجسته ای چون: فاخره صبا و ئولین باغچه بان بهره برد. همچنین نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و «مصطفی پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت.
آموزش های نوری باعث شد پس از مدتی به سبکی تلفیقی منحصر به فردی از آواز کلاسیک غربی و ایرانی برسد. نوری تمایل زیادی به کار روی ترانه های محلی داشت، همچنین از آثار بعضی از آهنگسازان ایرانی نیز استفاده کرد و به شهرت قابل توجهی رسید.
پس از انقلاب از محمد نوری چندین آلبوم منتشر شد که شامل این آثار بود:«جان مریم»، «در شب سرد زمستانی»، «آوازهای سرزمین خورشید»، «دلاویزترین»، «در ماه باران»، «جاودانه با عشق»، «شکوفهٔ خاطرات»، «چراغی در افق»، «شکوفه در شکوفه» و «جلوه‌های ماندگار»
عمده ترانه های نوری ساخته محمد سریر است و مخصوصا آثار میهنی او در همکاری با این هنرمند، شهرت بسزایی دارد.
محمد نوری سالها در تهران مدیریت آموزشگاهی را به عهده داشت و شناخته ترین شاگرد او محمدرضا صادقی خواننده باریتون است.
محمد نوری سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه 9 مرداد 1389 در بیمارستان جم در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.