تصنیف نوا ساخته ساسان جمالیان، 18/7/1384
ز خون رنگین بود چون لاله، دامانی که من دارم
بود صدپاره همچون گل، گریبانی که من دارم
سیه بختان فراوانند اما کی بود کس را
چنین صبر کم و درد فراوانی که من دارم
غم عشق تو، هر دم آتشی در دل برافروزد
بسوزد خانه را، ناخوانده مهمانی که من دارم
ندارد صبح روشن روی خندانی که او دارد
ندارد ابر نیسان، چشم گریانی که من دارم
ز خون رنگین بود چون برگ گل اوراق این دفتر
مصیبت نامه دلهاست، دیوانی که من دارم
رهی، از موج گیسوئی دلم چون اشک میلرزد
بموئی بسته امشب، رشته جانی که من دارم
ز خون رنگین بود چون لاله، دامانی که من دارم
بود صدپاره همچون گل، گریبانی که من دارم
سیه بختان فراوانند اما کی بود کس را
چنین صبر کم و درد فراوانی که من دارم
غم عشق تو، هر دم آتشی در دل برافروزد
بسوزد خانه را، ناخوانده مهمانی که من دارم
ندارد صبح روشن روی خندانی که او دارد
ندارد ابر نیسان، چشم گریانی که من دارم
ز خون رنگین بود چون برگ گل اوراق این دفتر
مصیبت نامه دلهاست، دیوانی که من دارم
رهی، از موج گیسوئی دلم چون اشک میلرزد
بموئی بسته امشب، رشته جانی که من دارم
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:00
-
4:42
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه