ترانه ی پاپ
مگه از حافظه ی شب می شه مهتابو گرفت
از دلی که تنگه واست نمی شه آه رو گرفت
تو که از بالا نگام می کنی دستامو بگیر
با یه نردبون کوچیک نمی شه ماه رو گرفت
فاصه بین من و تو دیگه معنی نداره
اینو چشمای پر از شوق رسیدنم می گه
مثه اون ستاره ی دنباله داری که شب رو
سینه خیز می ره به سمت یه ستاره ی دیگه
راز عشقه که دلم آینه است باهات همیشه محفوظه جات
این که بارونیه چشمای من از عشق تو اه
آدم از راهی به جز عشق تو آدم نمی شه
همه ی ابرای دنیا که واسم گریه کنن
چیزی از این همه دلتنگی من کم نمی شه
خیلی عاشق تر از اونم که بخوام جا بزنم
باید این رود زمین خورده به دریا برسه
نذار دیوارای تنهایی منو دوره کنن
از کدوم پنجره این کوچه به فردا می رسه
مگه از حافظه ی شب می شه مهتابو گرفت
از دلی که تنگه واست نمی شه آه رو گرفت
تو که از بالا نگام می کنی دستامو بگیر
با یه نردبون کوچیک نمی شه ماه رو گرفت
فاصه بین من و تو دیگه معنی نداره
اینو چشمای پر از شوق رسیدنم می گه
مثه اون ستاره ی دنباله داری که شب رو
سینه خیز می ره به سمت یه ستاره ی دیگه
راز عشقه که دلم آینه است باهات همیشه محفوظه جات
این که بارونیه چشمای من از عشق تو اه
آدم از راهی به جز عشق تو آدم نمی شه
همه ی ابرای دنیا که واسم گریه کنن
چیزی از این همه دلتنگی من کم نمی شه
خیلی عاشق تر از اونم که بخوام جا بزنم
باید این رود زمین خورده به دریا برسه
نذار دیوارای تنهایی منو دوره کنن
از کدوم پنجره این کوچه به فردا می رسه
کاربر مهمان