تصنیف بیات زند در شادباش نیمه شعبان
پیام سحر می رسد نویدی دگر می رسد
یار دیرینه ام چو قلب در سینه ام
به هر جا روم همره من می آیی با منی
تو ماه منی در نظرم زیبایی روشنی
دگر از جدایی مگو که باغ گل آرزو
دارد گلهای نو مرغ شیدای ما شور فردای ما
من آن مرغ دور از باغم تا کی کنج قفس
بگو تا به کی در غربت مانم بی هم نفس
فریادم را شنو از دنیایم مرو
سکوت کویرم من دریا تویی
به شبهای غمها با من شور فردا تویی
نمامده نفس تا بکشم فریاد از جدایی
ز آنکه رسد بار دگر فصل آشنایی
پیام سحر می رسد نویدی دگر می رسد
یار دیرینه ام چو قلب در سینه ام
به هر جا روم همره من می آیی با منی
تو ماه منی در نظرم زیبایی روشنی
دگر از جدایی مگو که باغ گل آرزو
دارد گلهای نو مرغ شیدای ما شور فردای ما
من آن مرغ دور از باغم تا کی کنج قفس
بگو تا به کی در غربت مانم بی هم نفس
فریادم را شنو از دنیایم مرو
سکوت کویرم من دریا تویی
به شبهای غمها با من شور فردا تویی
نمامده نفس تا بکشم فریاد از جدایی
ز آنکه رسد بار دگر فصل آشنایی
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه