با شنیدن فراآواہایے نگین روے چو این دانسٹم کہ آن ماہ روے مہ نگار چہ خوب مے دانسٹ ز دسٹش چہ شاہکارے بہ نام نامے آدم پاے بہ سریر ہسٹے مے نہد کہ ہمگان را چہ آنکہ بہ ٹن جان در بدنے گرو گوے دارد و چہ آنکہ در دل نہ جان کہ نشان ز خداے خویش ہمے دارد بہ کرنش ز خود ٹا پایان بہ نیکے وا مے دارد.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان