تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی و بی کلام همین قطعه در ثنای پروردگار
خدای من ای خدای مهربان من تو برتری تا رسد به تو گمان من
سپاس تو چون ادا کند زبان من
چو نیمهشب سر به درگه تو سایم
ز سوز دل همچو نی نوا کنم
به طور جان گر که جلوه ی تو بینم وجود خود در دمی فدا کنم
کمال مطلق در جهان تویی به ملک هستی جاودان تویی
فروغ جان عارفان تویی
مرا بده با حقیقت آشنایی
که چشم دل بر تو افکند نظر
چو مهر تو در سپهر جان بتابد
شود دلم چون سپیده سحر
تو آگهی از سوز و درد من
ز اشک گرم و آه سرد من
نگر ز رحمت ای امید جان
سرشک سرخ و روی زرد من
تو صانعی تو خالقی تو قادری
ز مرحمت به خستگان تو ناظری
ز غیب اگر جمال تو بود نهان
به چشم دل ز هر کران تو ظاهری
فدای تو فدای تو حیات من وجود من
به درگهت به بندگی بود سر سجود من
پناه من ای که یار خستگانی
چه می شود گر به من نظر کنی
فروغ تو گر به جان من بتابد
دل مرا چون دل سحر کنی
خدای من ای خدای مهربان من تو برتری تا رسد به تو گمان من
سپاس تو چون ادا کند زبان من
چو نیمهشب سر به درگه تو سایم
ز سوز دل همچو نی نوا کنم
به طور جان گر که جلوه ی تو بینم وجود خود در دمی فدا کنم
کمال مطلق در جهان تویی به ملک هستی جاودان تویی
فروغ جان عارفان تویی
مرا بده با حقیقت آشنایی
که چشم دل بر تو افکند نظر
چو مهر تو در سپهر جان بتابد
شود دلم چون سپیده سحر
تو آگهی از سوز و درد من
ز اشک گرم و آه سرد من
نگر ز رحمت ای امید جان
سرشک سرخ و روی زرد من
تو صانعی تو خالقی تو قادری
ز مرحمت به خستگان تو ناظری
ز غیب اگر جمال تو بود نهان
به چشم دل ز هر کران تو ظاهری
فدای تو فدای تو حیات من وجود من
به درگهت به بندگی بود سر سجود من
پناه من ای که یار خستگانی
چه می شود گر به من نظر کنی
فروغ تو گر به جان من بتابد
دل مرا چون دل سحر کنی
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان