بازخوانی تصنیف دشتی قدیمی
میگریزم میگریزم اشک حسرت از چـه ریـزم
برو برو کز دامت جستم گشوده پر از بامت جستـم
یاد از تو دگر نکنم نکنم سوی تو نظـر نکنم نکنم
تو را رها کردم با دگران گذشتم از تو چون رهگذران
رفتم کز تو دگر بیگانه شوم
بهر شمع دگر پروانه شوم
مهری دیگر با تو ندارم
در کوی تـو پا نگذارم
گذر از من کز تو گذشتم
از دل تا کی ناله برآرم
نازک طبعی چو برگ گل بودم
بدستت افتادم پرپر گشتم
اشکی بودم درون بهر غم چو قطره باران
گوهر گشتم گوهر گشتم
به حال خود بگذارم
به دست غم بسپارم
که بی تو تنها بروم
برو برو تا بروم
میگریزم میگریزم اشک حسرت از چـه ریـزم
برو برو کز دامت جستم گشوده پر از بامت جستـم
یاد از تو دگر نکنم نکنم سوی تو نظـر نکنم نکنم
تو را رها کردم با دگران گذشتم از تو چون رهگذران
رفتم کز تو دگر بیگانه شوم
بهر شمع دگر پروانه شوم
مهری دیگر با تو ندارم
در کوی تـو پا نگذارم
گذر از من کز تو گذشتم
از دل تا کی ناله برآرم
نازک طبعی چو برگ گل بودم
بدستت افتادم پرپر گشتم
اشکی بودم درون بهر غم چو قطره باران
گوهر گشتم گوهر گشتم
به حال خود بگذارم
به دست غم بسپارم
که بی تو تنها بروم
برو برو تا بروم
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان