تصنیف سه گاه ساخته حسین فرهادپور، 1375
در شب موی تو من روشن از روی تو من
بگو کجایی گل من ز ما جدایی گل من
ای بهار دل و جان بی تو ام برگ خزان
رخ برافروز و بتاب ای تو خورشید نهان
مه من باز کجایی به نگاهی ز وفا
ببین که دلگیر شب تارم جدا ز دلدارم
در سبزه و گل اغر جان روی تو بینم
چون سنبل تر مشک فشان موی تو بینم
ای دوست در این پرده اگر راه نداری
زنهار که جانا دل آگاه نداری
بیا هوادار تو ام یارا
به دل وفادار تو ام یارا
به پای گل خوار شدم
مرغ گرفتار شدم
نصیب من تاب و تبر اشکی آهی
دئر آسمان خاطرم مهری ماهی
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه