تصنیف سه گاه ساخته حسین فرهادپور، 1374
ترانه ی غزلم شعر عاشقانه ی تو
به نوبهار گرفته دلم بهانه ی تو
وجود خامش من غافل از شکوه بهار
تو آمدی و بهاران شده نشانه ی تو
اگر پرنده ی دل بیقرار می خواند
ترانه غزلش شعر جاودانه ی تو
من از ترنم باران ترانه می سازم
به لطف و پاکی دریای بیکرانه ی تو
دوباره فصل بهار است و عشق می روید
بخوان که گل بدمد از بانگ شادمانه ی تو
یگانه صبح بهاران شکوه هستی من
بمان که تازه بماند به دل فسانه ی تو
ترانه ی غزلم شعر عاشقانه ی تو
به نوبهار گرفته دلم بهانه ی تو
وجود خامش من غافل از شکوه بهار
تو آمدی و بهاران شده نشانه ی تو
اگر پرنده ی دل بیقرار می خواند
ترانه غزلش شعر جاودانه ی تو
من از ترنم باران ترانه می سازم
به لطف و پاکی دریای بیکرانه ی تو
دوباره فصل بهار است و عشق می روید
بخوان که گل بدمد از بانگ شادمانه ی تو
یگانه صبح بهاران شکوه هستی من
بمان که تازه بماند به دل فسانه ی تو
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه