تصنیف بر پیش درآمد چهارگاه علی اکبر شهنازی
بهار عشق تو خزان شد زیباروی من
ز من گریزان شده ای
شرر به جانم زده ای تنها یار من
همچون ماهی تو درادر شوم
سوزم همچو نی دوری تا به کی
وصلت باشد ای مه چون خواب و رویا
آه ز فراغ رویت در این امیدم
ز در درآیی و بخوانی ز وفا نغمه ی شادی کنارم
عشق و سامانی، درد و درمانی، بیقرارم
روز و شب شعر و غزل گویم از مهر و صفا
قسم ای مه مشکن بیش از این قلب مرا
به دل پر شرر عاشقان
به غم پنهان دلبران
یارا برما یک نظری گر بکنی
روی من شود چون گل شادان و خندان
منم آشفته چون مویت
هر شب گریه کنان بر سر کویت
غم و دلتنگی ام
شده تنهایی ام
تا کی خواهی تو ای نازنین
غم کنی شادی ام
رهزن دین و دل ما گذری ز وفا نکنی تو به ما
از دل عاشق تو چرا گاهی نکنی یادی
آه از دل زارم، رفته قرارم، همدم و یارم
تا کی یا رب، ز غمش به سوی تو دست نیایش گیرم
از رحمت کن نگاهم
رازم میدانی سوزم بنشانی
غم را پایانی بی پناهم
یک دم ای باد صبا بگذر از کوی محبوبم
به آن سرو بهاری ده پیامی
نشینم سر راهت
به امید نگاهت
که شاید تو بیایی نگاهی بنمایی
بهار عشق تو خزان شد زیباروی من
ز من گریزان شده ای
شرر به جانم زده ای تنها یار من
همچون ماهی تو درادر شوم
سوزم همچو نی دوری تا به کی
وصلت باشد ای مه چون خواب و رویا
آه ز فراغ رویت در این امیدم
ز در درآیی و بخوانی ز وفا نغمه ی شادی کنارم
عشق و سامانی، درد و درمانی، بیقرارم
روز و شب شعر و غزل گویم از مهر و صفا
قسم ای مه مشکن بیش از این قلب مرا
به دل پر شرر عاشقان
به غم پنهان دلبران
یارا برما یک نظری گر بکنی
روی من شود چون گل شادان و خندان
منم آشفته چون مویت
هر شب گریه کنان بر سر کویت
غم و دلتنگی ام
شده تنهایی ام
تا کی خواهی تو ای نازنین
غم کنی شادی ام
رهزن دین و دل ما گذری ز وفا نکنی تو به ما
از دل عاشق تو چرا گاهی نکنی یادی
آه از دل زارم، رفته قرارم، همدم و یارم
تا کی یا رب، ز غمش به سوی تو دست نیایش گیرم
از رحمت کن نگاهم
رازم میدانی سوزم بنشانی
غم را پایانی بی پناهم
یک دم ای باد صبا بگذر از کوی محبوبم
به آن سرو بهاری ده پیامی
نشینم سر راهت
به امید نگاهت
که شاید تو بیایی نگاهی بنمایی
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه