تصنیف شور ساخته ملک محمد مسعودی
بیا ساقی بده ساغر
به یاد ساقی کوثر
از آن می کز سر مستی
فراغت بخشد از هستی
که جان خسته پر گیرد
به شوق ساقی کوثر
بده جامی ز عشق او
مرا تا جان برافشانم
چنان می کز سر مستی
نه سر ماند نه سامانم
به اشک چشم و خون دل
اگر هر شب وضو دارم
وگر بر کف سبو دارم
به عشق روی او دارم
مرا دلدار روی او
نکوتر از جنان باشد
نگارستان روی او
بهشت عارفان باشد
بیا ساقی بده ساغر
به یاد ساقی کوثر
از آن می کز سر مستی
فراغت بخشد از هستی
که جان خسته پر گیرد
به شوق ساقی کوثر
بده جامی ز عشق او
مرا تا جان برافشانم
چنان می کز سر مستی
نه سر ماند نه سامانم
به اشک چشم و خون دل
اگر هر شب وضو دارم
وگر بر کف سبو دارم
به عشق روی او دارم
مرا دلدار روی او
نکوتر از جنان باشد
نگارستان روی او
بهشت عارفان باشد
کاربر مهمان