تصنیف ارکسترال
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
دلم گرفته شاید خودم خبر ندارم
در این گرفته شبها که راهی ام به دریا
هوای عشق دارم درون کوله بارم
شب است و بی نگاهش نشسته ام به راهش
به یاد قرص ماهش ستاره می شمارم
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
دلم گرفته شاید خودم خبر ندارم
درون سینه رازی نهفته دارم از او
به درد لاعلاج ندیدنش دچارم
دوباره گشتم و نیست از آینه بپرسید
کجاست آن نگاه همیشه بی قرارم
نشستم و نشاندم غبار غربتم را
کنار خانه ای او که رفته از کنارم
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
دلم گرفته شاید خودم خبر ندارم
در این گرفته شبها که راهی ام به دریا
هوای عشق دارم درون کوله بارم
شب است و بی نگاهش نشسته ام به راهش
به یاد قرص ماهش ستاره می شمارم
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
دلم گرفته شاید خودم خبر ندارم
درون سینه رازی نهفته دارم از او
به درد لاعلاج ندیدنش دچارم
دوباره گشتم و نیست از آینه بپرسید
کجاست آن نگاه همیشه بی قرارم
نشستم و نشاندم غبار غربتم را
کنار خانه ای او که رفته از کنارم
به ابر تکیه داده هوای روزگارم
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:18
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه