تصنیف شور، 1397
عشق تو کرده ست مرا بی سر و سامان
هر که بیارد ای صنم از تو پیامی
بر لب یاران دم زند شوق بهاران
هر چه بهانه از تو
ناز ترانه از تو
ای گل همیشه عاشق شوق زمانه از تو
برده ای قرارم ای مها نگارم
من مست خیالت
جز تو کس نداند
تا نو نگاهی میکنی جانا
از تو جهانم می شود شیدا
شور دو چشمت نازنین یارا
پای جنونش می کشد مارا
روی چو ماهت مهر تابانم
زلف سیاهت چون شب یلدا
نوبهار من امید جانم تویی
ای قرار من همه جهانم تویی
عشق تو کرده ست مرا بی سر و سامان
هر که بیارد ای صنم از تو پیامی
بر لب یاران دم زند شوق بهاران
هر چه بهانه از تو
ناز ترانه از تو
ای گل همیشه عاشق شوق زمانه از تو
برده ای قرارم ای مها نگارم
من مست خیالت
جز تو کس نداند
تا نو نگاهی میکنی جانا
از تو جهانم می شود شیدا
شور دو چشمت نازنین یارا
پای جنونش می کشد مارا
روی چو ماهت مهر تابانم
زلف سیاهت چون شب یلدا
نوبهار من امید جانم تویی
ای قرار من همه جهانم تویی
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه