display result search
- 2586
اپرت
بازنوازی قطعه قدیمی ساخته ابراهیم آژنگ
ابراهیم آژنگ
از موسیقی‌دانان دورهٔ مظفری بود. از تاریخ دقیق تولد و مرگ وی اطلاعی در دست نیست.
او موسیقی را در بخش مدرسهٔ نظام آغاز کرد. بعد از یک سال که به آموزش موسیقی پرداخت، به نزد مسیو لومر فرانسوی به تحصیل پرداخت. لومر سرپرست دسته‌های موزیک نظام بود که بعدها با تأسیس شعبهٔ موزیک در دارالفنون سرپرست آن بخش هم شد. آژنگ به مدرسهٔ نظام رفت و تا سروانی ترقی کرد. ذوق وی به آموختن ویولن، وی را نزد مسیو دیوال کشاند. علاقهٔ او به ویولن چنان بود که پس از مدتی به ابراهیم ویولنی معروف شد.
«وی به دستور شاه در مهمانی‌های دربار، که برای خارجیان برپا می‌شد، ویلن می‌نواخت»
پس از چندی، آژنگ به مناسبی چون ریاست دستهٔ موزیک لاریجان در 1292 ش کلاس موزیک دارالفنون رسید.
در 1297 ش، با درجهٔ سلطانی (سروانی)، به سمت ریاست موزیک گارد نصرت منصوب شد.
وی برای تدریس موسیقی به ویژه ویلن در خانه خود کلاس دایر کرد و چون با موسیقی ایرانی آشنایی نداشت نزد میرزا آقا حسینقلی استاد برجسته تار دستگاه‌های موسیقی ایرانی را فرا گرفت و موفق شد از روی پنجه استاد همه ردیف‌های موسیقی ایرانی را به نت درآورد.
آژنگ به کمک شاهزاده احمد میرزا خسروانی، اپرای به نام دکتر ریاضی‌دان ساخت که چندین بار به نمایش درآمد، وی پیش درآمدهایی نیز ساخته است از جمله پیش درآمد شوشتری و ماهور و مخصوصاً پیش درآمد راست‌پنج‌گاه که تا آن تاریخ کسی در این دستگاه آهنگ نساخته بود.
پیش از گشایش رادیو، آژنگ معاون هنرستان عالی موسیقی بود. این هنرستان تحت نظر غلامحسین مین باشیان اداره می‌شد در 1319ش که رادیو افتتاح شد آژنگ سرپرستی نوازندگان رادیو را به عهده گرفت و بیش از یک سال آن شغل را به عهده داشت وی به موسیقی سنتی ایران علاقه فراوانی داشت، بیش تر قطعاتی که در ردیف‌های موسیقی سنتی ساخته است در زمان تصدی خود در سمت معاونت اداره موسیقی به اجرا گذارد.
1-جشن باستان 2- شادزی – بنگریتا در آن شمار است.
آژنگ چند مارش نظامی نیز نوشت که در موزیک ارتش به اجرا درمی‌آمد «ارتش و آهن» از آن جمله است آژنگ آهنگ سازی پیرو درویش‌خان و رکن‌الدین خان بود که هر دو از نوازندگان بزرگ دوره ناصری بودند از شاگردان مشهور او می‌توان از مرتضی محجوبی و شهباز برمکی نام برد.
ابراهیم آژنگ
از موسیقی‌دانان دورهٔ مظفری بود. از تاریخ دقیق تولد و مرگ وی اطلاعی در دست نیست.
او موسیقی را در بخش مدرسهٔ نظام آغاز کرد. بعد از یک سال که به آموزش موسیقی پرداخت، به نزد مسیو لومر فرانسوی به تحصیل پرداخت. لومر سرپرست دسته‌های موزیک نظام بود که بعدها با تأسیس شعبهٔ موزیک در دارالفنون سرپرست آن بخش هم شد. آژنگ به مدرسهٔ نظام رفت و تا سروانی ترقی کرد. ذوق وی به آموختن ویولن، وی را نزد مسیو دیوال کشاند. علاقهٔ او به ویولن چنان بود که پس از مدتی به ابراهیم ویولنی معروف شد.
«وی به دستور شاه در مهمانی‌های دربار، که برای خارجیان برپا می‌شد، ویلن می‌نواخت»
پس از چندی، آژنگ به مناسبی چون ریاست دستهٔ موزیک لاریجان در 1292 ش کلاس موزیک دارالفنون رسید.
در 1297 ش، با درجهٔ سلطانی (سروانی)، به سمت ریاست موزیک گارد نصرت منصوب شد.
وی برای تدریس موسیقی به ویژه ویلن در خانه خود کلاس دایر کرد و چون با موسیقی ایرانی آشنایی نداشت نزد میرزا آقا حسینقلی استاد برجسته تار دستگاه‌های موسیقی ایرانی را فرا گرفت و موفق شد از روی پنجه استاد همه ردیف‌های موسیقی ایرانی را به نت درآورد.
آژنگ به کمک شاهزاده احمد میرزا خسروانی، اپرای به نام دکتر ریاضی‌دان ساخت که چندین بار به نمایش درآمد، وی پیش درآمدهایی نیز ساخته است از جمله پیش درآمد شوشتری و ماهور و مخصوصاً پیش درآمد راست‌پنج‌گاه که تا آن تاریخ کسی در این دستگاه آهنگ نساخته بود.
پیش از گشایش رادیو، آژنگ معاون هنرستان عالی موسیقی بود. این هنرستان تحت نظر غلامحسین مین باشیان اداره می‌شد در 1319ش که رادیو افتتاح شد آژنگ سرپرستی نوازندگان رادیو را به عهده گرفت و بیش از یک سال آن شغل را به عهده داشت وی به موسیقی سنتی ایران علاقه فراوانی داشت، بیش تر قطعاتی که در ردیف‌های موسیقی سنتی ساخته است در زمان تصدی خود در سمت معاونت اداره موسیقی به اجرا گذارد.
1-جشن باستان 2- شادزی – بنگریتا در آن شمار است.
آژنگ چند مارش نظامی نیز نوشت که در موزیک ارتش به اجرا درمی‌آمد «ارتش و آهن» از آن جمله است آژنگ آهنگ سازی پیرو درویش‌خان و رکن‌الدین خان بود که هر دو از نوازندگان بزرگ دوره ناصری بودند از شاگردان مشهور او می‌توان از مرتضی محجوبی و شهباز برمکی نام برد.
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه