ترانه ی ارکسترال کردی با بازآفرینی مجتبی میرزاده و صدای مظهر خالقی
ئه ری ده وله زورنایه ئامان؛ چه پله ریزانه
نوای دهل و شادی و سرور میآید
ئه ری به زمی شادیه و ئامان، چوپی کیشانه!
بزم شادی و رقص و پایکوبی است
بوی دینم بوی دینم بوی دینم؛ له بوکانی
برایش خواهم آورد؛ از شهر بوکان برایش میآورم
ئه گه ر لیره گیر نه یی
اگر اینجا هم نباشد
ده چمه ئه و په ر دونیایی!
آن سر دنیا هم که باشد خواهم آورد!
ئه ری به رگی ره نگاره نگ ئامان کیژی سه ربانان
جامههای رنگین دختران پشت بام
ئه ری ده کیشی؛ نیگای ئامان لاوی کولانان
نگاه پسران جوان، را به سوی خود کشیده است
ئه ری ده نگی زه ماون؛ ئامان ئه توم دیته گوی
صدای عروسیت به گوش میرسد
ئه ری کوانی پیمانت؟ ئامان کوانی وای له کوی؟
کجاست آن پیمانت؟ اکنون کجایی؟
ئه ری کوانی مه یلله کی؛ ئامان جاری جارانت؟
کجاست میل و اشتیاق روزهای پیشینت؟
ئه ری کوانی هاتو چو؟ و ئامان ئیشاره کانت؟
کجاست آمد و رفتنهایت؟ کجاست اشارههایت؟!
ئه ری قه ولی ئه م روژه ی؛ ئامان سه ما و شادییه
عهد امروزمان، شادی و سرور بود
ئه ری به منت دابو، بوچی له بیرت نیه؟
عهدی که با هم بسته بودیم؛ چرا فراموش کردی؟
بوی دینم بوی دینم بوی دینم؛ کراسی حریر
لباس حریر را هرجا که باشد؛ برایت خواهم آورد
توخوا مه ردوو مه ردانه ده ست؛ به رده له کابرای پیر
تو را به خدا عهد با پیران مبند.
ئه ری ده وله زورنایه ئامان؛ چه پله ریزانه
نوای دهل و شادی و سرور میآید
ئه ری به زمی شادیه و ئامان، چوپی کیشانه!
بزم شادی و رقص و پایکوبی است
بوی دینم بوی دینم بوی دینم؛ له بوکانی
برایش خواهم آورد؛ از شهر بوکان برایش میآورم
ئه گه ر لیره گیر نه یی
اگر اینجا هم نباشد
ده چمه ئه و په ر دونیایی!
آن سر دنیا هم که باشد خواهم آورد!
ئه ری به رگی ره نگاره نگ ئامان کیژی سه ربانان
جامههای رنگین دختران پشت بام
ئه ری ده کیشی؛ نیگای ئامان لاوی کولانان
نگاه پسران جوان، را به سوی خود کشیده است
ئه ری ده نگی زه ماون؛ ئامان ئه توم دیته گوی
صدای عروسیت به گوش میرسد
ئه ری کوانی پیمانت؟ ئامان کوانی وای له کوی؟
کجاست آن پیمانت؟ اکنون کجایی؟
ئه ری کوانی مه یلله کی؛ ئامان جاری جارانت؟
کجاست میل و اشتیاق روزهای پیشینت؟
ئه ری کوانی هاتو چو؟ و ئامان ئیشاره کانت؟
کجاست آمد و رفتنهایت؟ کجاست اشارههایت؟!
ئه ری قه ولی ئه م روژه ی؛ ئامان سه ما و شادییه
عهد امروزمان، شادی و سرور بود
ئه ری به منت دابو، بوچی له بیرت نیه؟
عهدی که با هم بسته بودیم؛ چرا فراموش کردی؟
بوی دینم بوی دینم بوی دینم؛ کراسی حریر
لباس حریر را هرجا که باشد؛ برایت خواهم آورد
توخوا مه ردوو مه ردانه ده ست؛ به رده له کابرای پیر
تو را به خدا عهد با پیران مبند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان