display result search
- 536
چشمان و تیر و کمان
تصنیف کردی
پرت ی چاوت تیر و کمان هیچ کس ولید نیری امان
بخشم و طاق ابروت هر و زمین تا آسمان
زلف سی یت بافه ی گِنِم تا صو و عشق تو خوه نم
برق چاویل مس تو آگر نیاس و خرمنم
عشق تو کاری کردی یه ناوم و یادم بردی یه
بالا بلن چاوسی یت خاو و قرارم گردی یه
خاموش و آگر گردمه روژی هزار دف مردمه
روژ و شوانم شی و یاس خاو و چاوانم گردمه
بیشتر و یه خارم نکه وی جوره آزارم نکه
کلک نیشان گشت ولات و دیشت و بازارم نکه
شیرین بو ولی فرهادمِ نم کوی بیستون و جاکنم
تیشه و کول و دل و هول آهنگ شیرین داژنم
گرد کمان ابروت تیری بخه گیانم ب سس
اوسا و بان ای دل ِباوگُل بی کسی بچن
ارانیه پرسی حال من شمامه کی تک خال من
غمزت قرارم بردی ی آگر نیای دِ مال من
پرش چشمانت مثل تیر کمان است که کسی از او امان ندارد
زمین و آسمان را به کمان ابرویت می‌بخشم
زلف سیاهت به اندازه یک بغل خرمن است
که برق چشمانت خرمنم را به آتش می‌زند
عشق تو یاد و هوشم را برده
چشم سیاه و بلندی بالایت خواب از چشمانم گرفته است
شب و روزم به هم خورده و از دوری بالا بلندت مرده‌ام
روز و شبم را نمی فهمم خواب رو از چشمانم گرفته‌ام
از این بیشتر مرا اذیت نکن
که انگشت نمای شهر و دیارم شوم
اگر تو شیرینی من فرهادم،به عشق تو کوه بیستون را از جا می‌کنم
و آهنگ شیرین شیرن را به عشقت می‌خوانم
با کمان ابرویت برایم تیر بینداز جانم را بگیر
آن وقت بیا روی سینه‌ی بی جانم گل بی کسی را بچین
چرا حالم را نمی‌پرسی ای دستم بوی خوش بوی خال خال
غمزت قرارم را برده است ، آتش زدی به خانه‌ام.
پرت ی چاوت تیر و کمان هیچ کس ولید نیری امان
بخشم و طاق ابروت هر و زمین تا آسمان
زلف سی یت بافه ی گِنِم تا صو و عشق تو خوه نم
برق چاویل مس تو آگر نیاس و خرمنم
عشق تو کاری کردی یه ناوم و یادم بردی یه
بالا بلن چاوسی یت خاو و قرارم گردی یه
خاموش و آگر گردمه روژی هزار دف مردمه
روژ و شوانم شی و یاس خاو و چاوانم گردمه
بیشتر و یه خارم نکه وی جوره آزارم نکه
کلک نیشان گشت ولات و دیشت و بازارم نکه
شیرین بو ولی فرهادمِ نم کوی بیستون و جاکنم
تیشه و کول و دل و هول آهنگ شیرین داژنم
گرد کمان ابروت تیری بخه گیانم ب سس
اوسا و بان ای دل ِباوگُل بی کسی بچن
ارانیه پرسی حال من شمامه کی تک خال من
غمزت قرارم بردی ی آگر نیای دِ مال من
پرش چشمانت مثل تیر کمان است که کسی از او امان ندارد
زمین و آسمان را به کمان ابرویت می‌بخشم
زلف سیاهت به اندازه یک بغل خرمن است
که برق چشمانت خرمنم را به آتش می‌زند
عشق تو یاد و هوشم را برده
چشم سیاه و بلندی بالایت خواب از چشمانم گرفته است
شب و روزم به هم خورده و از دوری بالا بلندت مرده‌ام
روز و شبم را نمی فهمم خواب رو از چشمانم گرفته‌ام
از این بیشتر مرا اذیت نکن
که انگشت نمای شهر و دیارم شوم
اگر تو شیرینی من فرهادم،به عشق تو کوه بیستون را از جا می‌کنم
و آهنگ شیرین شیرن را به عشقت می‌خوانم
با کمان ابرویت برایم تیر بینداز جانم را بگیر
آن وقت بیا روی سینه‌ی بی جانم گل بی کسی را بچین
چرا حالم را نمی‌پرسی ای دستم بوی خوش بوی خال خال
غمزت قرارم را برده است ، آتش زدی به خانه‌ام.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
3:04
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه