display result search
- 960
ناونده
تصنیف بختیاری
دِلُم ناوَنده ناته ، اَسیرِ تُرنه هاته
مِنِ حونه خِیالُم ، خدا ایدونه جاته
زِ عشقِت بیقَرارُم ، تونی باغِ بهارُم
زِ دیری ری مَهِ تو ، شَو و رو خَو ندارُم
غمُم چند آسِمونه ،تِیا مو اَورِلونه
ز دردِ مینِ جونُم ، کَسی هیچی ندونه
گُلُم وا مو یَه رَه بو ، گُلُم تَنگه دلُم سیت
به شوگارِ سِیا مو ، بکَش سَر وا مَهِ ریت
خِیالِت خَومه بُرده ، مَهِ مِنْ شَومه بُرده
خِیالِت روزه کُشته ، زِ روز اَفتَومه بُرده
بغیرا خوت هِچی دی ، نیاهه وا خِیالُم
گُلِ چالَنگ و هَفلَنگ ، تونی چی
گُلِ چالَنگ و هَفلَنگ ، تونی چی چَشمه کُهرَنگ
مونُم چی حارِ حُشکی ، که سیت آبیمه دِلتَنگ
نه تی دارُم نه پا دی ، نه کَس یارُم بجا دی
به هَیجارُم اَیَر خوت ، نیاهی یا خدا دی
دلم من مانند اسیر توست و همیشه در خانه‌ی خیال من خدا می‌داند تو جای داری
ای باغ بهارم از عشق تو بیقرارم
از دوری روی ماه تو شب و روز خواب ندارم
غم من اندازه آسمان هست و چشمان من ابرناکیست
با همه‌ی اینها از دردهای داخل جان من کسی خبری ندارد
ای گل من با من یک مسیر باش که دلم تنگ توست
درون شب‌های سیاه من با روی ماهت سر بزن
خیال تو خواب مرا و ماه شب‌های مرا و آفتاب روزهای مرا برده است
بیو زیتَر به مالُم ، شُلیلِ کَد شِلالُم.
زودتر به خانه‌ی من سر بزن که هیچ چیزی به تو خیال تو در سر ندارم
تو گل ایل من هستی و مانند چشمه کوهرنگ هستی
من مانند خار خشکی هستم که دلتنگ رسیدن تو هستم
نه چشم و نه خوابی دارم تا تو یا خدای من به دادم نرسید کسی را دیگر به جا می‌آورم.
دِلُم ناوَنده ناته ، اَسیرِ تُرنه هاته
مِنِ حونه خِیالُم ، خدا ایدونه جاته
زِ عشقِت بیقَرارُم ، تونی باغِ بهارُم
زِ دیری ری مَهِ تو ، شَو و رو خَو ندارُم
غمُم چند آسِمونه ،تِیا مو اَورِلونه
ز دردِ مینِ جونُم ، کَسی هیچی ندونه
گُلُم وا مو یَه رَه بو ، گُلُم تَنگه دلُم سیت
به شوگارِ سِیا مو ، بکَش سَر وا مَهِ ریت
خِیالِت خَومه بُرده ، مَهِ مِنْ شَومه بُرده
خِیالِت روزه کُشته ، زِ روز اَفتَومه بُرده
بغیرا خوت هِچی دی ، نیاهه وا خِیالُم
گُلِ چالَنگ و هَفلَنگ ، تونی چی
گُلِ چالَنگ و هَفلَنگ ، تونی چی چَشمه کُهرَنگ
مونُم چی حارِ حُشکی ، که سیت آبیمه دِلتَنگ
نه تی دارُم نه پا دی ، نه کَس یارُم بجا دی
به هَیجارُم اَیَر خوت ، نیاهی یا خدا دی
دلم من مانند اسیر توست و همیشه در خانه‌ی خیال من خدا می‌داند تو جای داری
ای باغ بهارم از عشق تو بیقرارم
از دوری روی ماه تو شب و روز خواب ندارم
غم من اندازه آسمان هست و چشمان من ابرناکیست
با همه‌ی اینها از دردهای داخل جان من کسی خبری ندارد
ای گل من با من یک مسیر باش که دلم تنگ توست
درون شب‌های سیاه من با روی ماهت سر بزن
خیال تو خواب مرا و ماه شب‌های مرا و آفتاب روزهای مرا برده است
بیو زیتَر به مالُم ، شُلیلِ کَد شِلالُم.
زودتر به خانه‌ی من سر بزن که هیچ چیزی به تو خیال تو در سر ندارم
تو گل ایل من هستی و مانند چشمه کوهرنگ هستی
من مانند خار خشکی هستم که دلتنگ رسیدن تو هستم
نه چشم و نه خوابی دارم تا تو یا خدای من به دادم نرسید کسی را دیگر به جا می‌آورم.
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه