پییز کوه (پاییز کوهستان)

آهنگ ساز: محمود پولادی

شاعر: محمود پولادی

خواننده: محمود پولادی

شیوه اجرا: اركستر

1 قطعه
6':27" مدت زمان
140 دریافت شده

پخش همه قطعات

ترانه مازندرانی
مه چشمون که پییز ماه ره وینه دل گیرنه غم
چاجِ بن غم بَزه میچکا ره وینّه دل گیرنه غم
پیر ننه تنیرسَر اسّا ره وینه دل گیرنه غم
نماشون چم بَیته هواره وینه دل گیرنه غم
من پَییز کوهِ دا
وَرف زَنه کوکوهِ دا
گو گسفن چاشت وقت چشمه ی سر خینه اوی دا
تیکا داردارِ خشک وَلگه زنّه پشوی دا
چی خشه نرمه وارش سونِ مرواری بواره
وَل وا تو هاده جِر کنه گلام، پیر دارِه
ککی ناله بزنه بخونه دل بیقراره
عاشقِ دل اتی چم بَیره دَردِ انتظاره
پییز گل دیم سو زَنّه و زرده طلاعه
خشک وَلگِ چمر نقاشیِ دست خداعه
پَییزِ صدتا رنگ نقاشیِ دست خداعه
کل روز گنه عمرِ آدمی چَنه کتاعه
وقتی پاییز می آِید غمگین می‌شوم
و چشمم گنجشک غم زده‌ی زیر سقف را که میبیند دلم غمگین می‌شود
و همانا مادربزرگ پیر که کنار تنور ایستاده است
دلم با دیدن هوای مه آلود غروب نیز غمگین می‌شود
من به فدای پاییز کوهستان
که برف کوه‌ها را فرا میگیرد
و فدای لحظه‌ی آب خوردن گاو و گوسفندان بر سر چشمه
و لحظه‌ی تکاپوی توکا در میان برگهای خشک درختان
چه خوش است لحظه باریدن نم‌‌نم باران همچو مروارید
آن دم که درختان کهنه برگ میریزند با وزش بادهای درهم پاییزی
پرنده‌ی کوکو با ناله‌هایش از دل بیقرارش بخواند
و دلِ عاشق از درد انتظار همچون هوای مه آلود میگردد
صورت زیبای پاییز برق میزند همچون طلای زرد
صدای برگهای خشک درختان دوای درد عاشقان است
صدها رنگ پاییز حاصلِ نقاشی دست خداوند است
و روزهای کوتاه پاییز بیانگر عمر کوتاه آدمی. ‏