حجت الاسلام سید حسن مؤمنی

.
بنده حجت الاسلام و المسلمین سید حسین مومنی متولد 1352 هستم. محل تولدم تهران، محله شتر داران، در بازار سید اسماعیل است و پس از چند سالی که در تهران حضور داشتم به قم آمدم و در این شهر رشد یافتم. البته ریشه و اصالت پدری ام به زنجان روستای خویین، بر می‌گردد؛ ولی از طرف مادری، تهرانی هستیم. جد پدری بنده هم روحانی و از سادات شریف بودند، بنده ایشان را درک نکردم چون در روز تاسوعا رحلت کردند و بنده نیز در سالگرد ایشان به دنیا آمدم. پدر بزرگم از ملازمان آیت الله نجفی بود و همگان او را را به عنوان عالمی صاحب نفس می‌شناختند.
از سال 1365 بعد از مقطع سیکل، وارد حوزه‌های علمیه شدم. در دوران مدرسه نیز انس خاصی با جلسات اخلاق داشتم، در آن دوران از درس اخلاق آیت الله عراقچی همدانی استفاده کردم و پس از آن، درصبح های پنجشنبه در درس آیت الله شب زنده دار شرکت می کردم و در شب های جمعه نیز در مسجد اعظم و سپس در مدرسه آیت الله گلپایگانی در درس آیت الله العظمی مظاهری شرکت می کردم و از فیض حضور و دروس ایشان بهره مند می شدم؛ در ماه های رمضان نیز از فیض درس و افاضات آیت الله میانجی بهره مند شدم.
اما در عرصه علمی باید از سه استاد نام ببرم که نقش بسیار موثری در ایجاد شوق و ذوق درسی در من داشتند و باعث شدند نشاط علمی خاصی در من ایجاد شود؛ آیت الله حسینی بوشهری، آیت الله محمدی خراسانی و آیت الله آقا محسن دوزدوزانی؛ کل رسایل، مکاسب و کفایه را نزد آنها تلمذ کردم. ایشان از اساتیدی بودند که نقش مهمی در بالندگی علمی من داشتند و در این زمینه نیز خود را مدیون آنها می دانم. این سه استاد خارج از فضای استاد و شاگردی نیز نقش مهمی در تربیت شاگردان داشتند و خارج از درس نیز نکات بسیاری به طلاب عرضه می کردند که البته این شیوه اصلی تدریس در حوزه است. در سطح خارج نیز مدتی خدمت آیت الله محمدی خراسانی در درس خارج اصول شرکت کردم و مدت زمانی نیز از درس آیت الله العظمی وحید خراسانی و آیت الله هاشمی شاهرودی بهره گرفتم. در عرصه تحصیلی نیز در دروس سطح از اساتیدی که مدیون آنها هستم، می توان از آیت الله وجدانی فخر نام برد، ایشان نقش بسیاری در رشد معنوی بنده داشت، زیرا وی نسبت به روضه حضرت سیدالشهدا(ع)، عشق زاید الوصفی داشت.
دوره تدریس بنده نیز از سال سوم طلبگی آغاز شد. پس از فراگیری دروس ابتدایی در مدرسه کرمانی ها، مشغول تدریس شدم؛ پس از آن در مدارس مختلفی از جمله مدرسه علمیه مهدی موعود(عج)، آیت الله صدوقی، ولی عصر(عج) حاجی آباد، مدرسه رسالت تدریس کردم و هم اینک در سطح عالی، درس رسایل و مکاسب را در مدرسه آیت الله العظمی بروجردی تدریس می کنم.
والد بنده از دیر باز در عرصه منبر حضور داشت، ولی لذت منبر را پای منبر استاد انصاریان درک کردم؛ در محله ای که زادگاه ما در تهران بود در حسینه و پای مبنر و دعای کمیل ایشان بزرگ شدم، از قدیم نیز انسی خاص با نوارهای ایشان داشتم؛ در حقیقت بنده علاقه خاص و عجیبی به سخنرانی استاد انصاریان و مرحوم کافی داشتم و ذوق و شوق عجیب و رغبت خاص نسبت به حضور در مجالس و گوش دادن به سخنرانی این دو بزرگوار داشتم؛ امکان نداشت در بازار نواری از ایشان باشد و من آن را تهیه نکرده و بارها آن را گوش ندهم؛ هرجا نیز استاد انصاریان در قم و تهران سخنرانی داشتند حضور می یافتم. در سخنرانی هم سعی کرده ام با بهره گیری از دروسی که در این سالها فرا گرفتم، شیوه خاص خود را داشته باشم؛ با اینکه لحن سخنرانی بنده کمی شبیه استاد انصاریان است ولی نوع ورود و بیان مطالب و استفاده از مطالب و روضه و…شیوه ابداعی است که جمع بین سخنرانی های مختلف است.