ترانه عارفانه از رحمت الله وطندوست
هر چند که در کوی تو مسکین و فقیریم
رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم
خاریم و طربناک تر از باد بهاریم
خاکیم و دلاویز تر از بوی عبیریم
از ساغر خونین شفق باده ننوشیم
وز سفره ی رنگین فلک لقمه نگیریم
بر خاطر ما گرد ملالی ننشیند
آیینه ی صبحیم و غباری نپذیریم
ما چشمه ی نوریم بتابیم و بخندیم
ما زنده ی عشقیم نمردیم و نمیریم
هر چند که در کوی تو مسکین و فقیریم
رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم
خاریم و طربناک تر از باد بهاریم
خاکیم و دلاویز تر از بوی عبیریم
از ساغر خونین شفق باده ننوشیم
وز سفره ی رنگین فلک لقمه نگیریم
بر خاطر ما گرد ملالی ننشیند
آیینه ی صبحیم و غباری نپذیریم
ما چشمه ی نوریم بتابیم و بخندیم
ما زنده ی عشقیم نمردیم و نمیریم
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه