ترانه ساخته محمد شمس
هوای دل من در فصل تیرگیها خسته تر از خزونه
غمهایی که دارم اندازه تموم ابرای آسمونه
ببین که مرده در گلوم فریاد اشتیاق من مرد اسیرم
به داد دل نمیرسی ملامتم نکن بسی، بی تو میمیرم
چه غمگین نشسته تو ذهن پرغبارم روزای رفتن تو
بیا که ستارم شکفته میشه هر شب برای دیدن تو
در موسم گسستن تو روح اتحادی
برای ناباوری همیشه اعتمادی
هوای دل من در فصل تیرگیها خسته تر از خزونه
غمهایی که دارم اندازه تموم ابرای آسمونه
صدای نفسهات با اسم من غریبه
دو دستام ز هرم محبت بی نصیبه
ببین که سینه من در خاک غم فتاده
باغ غرورم حتی یه شاخه گل نداده
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان