تصنیف بیات اصفهان ساخته مزدا انصاری، 1384
همراه خود نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا
سوی دیار صبح رود کاروان شب
سیل فنا به ملک بقا می برد مرا
با بال شوق ذره به خورشید می رسد
پرواز دل به سوی خدا می برد مرا
گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش
مستانه گفت دل که مرا می برد مرا
برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی
یک بوسه نسیم ز جا می برد مرا
همراه خود نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا
سوی دیار صبح رود کاروان شب
سیل فنا به ملک بقا می برد مرا
با بال شوق ذره به خورشید می رسد
پرواز دل به سوی خدا می برد مرا
گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش
مستانه گفت دل که مرا می برد مرا
برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی
یک بوسه نسیم ز جا می برد مرا
کاربر مهمان