تصنیف عرفانی
به شب با تار زلف یار دربندم خوشا حالم
به درد بی دوای عشق خرسندم خوشا حالم
ندیدم چون وفایی از گلی در گلشن هستی
ز دل خار تعلق یک به یک کندم خوشا حالم
گهی حیران آن رویم گهی آشفته زان مویم
گهی گریم به حال خود گهی خندم خوشا حالم
خیالش در نظر پیوسته هست اما پسندم نیست
به دیدار جمالش آرزومندم خوشا حالم
به شب با تار زلف یار دربندم خوشا حالم
به درد بی دوای عشق خرسندم خوشا حالم
ندیدم چون وفایی از گلی در گلشن هستی
ز دل خار تعلق یک به یک کندم خوشا حالم
گهی حیران آن رویم گهی آشفته زان مویم
گهی گریم به حال خود گهی خندم خوشا حالم
خیالش در نظر پیوسته هست اما پسندم نیست
به دیدار جمالش آرزومندم خوشا حالم
کاربر مهمان