سرود ساخته احمدعلی راغب سال 1367
ما زاده رنج فرزند دردیم
در پهنه ره مردانه مردیم
چون تیغ خورشید ظلمت شکافیم
با شبپرستان گرم نبردیم
پایی ز زنجیر پر پینه داریم
فریاد صد قرن در سینه داریم
ما چون شقایق با داغ زادیم
بر سینه زخمی دیرینه داریم
ما وارثان کربلائیم
با داغ دیرین آشناییم
ما پاسدار مرز نوریم
فریاد نای نینواییم
ما در صفا رشک فروغ مهر و ماهیم
در تیرگی ها مشعل رخشان راهیم
مستضعفان خاک را پشت و پناهیم
ما راهیان نور گردان سپاهیم
چون خشم ما توفان کند
کاخ ستم ویران کند
ما چون پرستو از بهر مظلوم
پیک بهاریم بر کفر و طغیان
از خشم سوزان برق و شراریم
ما پاسداریم
ما زاده رنج فرزند دردیم
در پهنه ره مردانه مردیم
چون تیغ خورشید ظلمت شکافیم
با شبپرستان گرم نبردیم
پایی ز زنجیر پر پینه داریم
فریاد صد قرن در سینه داریم
ما چون شقایق با داغ زادیم
بر سینه زخمی دیرینه داریم
ما وارثان کربلائیم
با داغ دیرین آشناییم
ما پاسدار مرز نوریم
فریاد نای نینواییم
ما در صفا رشک فروغ مهر و ماهیم
در تیرگی ها مشعل رخشان راهیم
مستضعفان خاک را پشت و پناهیم
ما راهیان نور گردان سپاهیم
چون خشم ما توفان کند
کاخ ستم ویران کند
ما چون پرستو از بهر مظلوم
پیک بهاریم بر کفر و طغیان
از خشم سوزان برق و شراریم
ما پاسداریم
کاربر مهمان