display result search
- 2846
کلنل وزیری و تارنوازی
استاد علینقی وزیری ، زندگی و آثارش در این برنامه مورد بررسی قرار می گیرد .
علینقی وزیری پانزده ساله بود که اولین مشق های موسیقی را از دایی اش حسین علی خان ، روی تار فراگرفت .
دیری نگذشت که به این ساز بسیار علاقمند شد و از معلم خود جلو افتاد . چند سال بعد ، او چنان به موسیقی علاقه پیدا کرد که تمام اوقات فراغت خود را به نواختن مشغول بود . برادر کوچک ترش ، حسن علی خان ، می گفت : برادرم هر کجا سازی می دید ، نمونه ای به دست می آورد ، چنان که به تدریج اتاقش موزه ای از سازها شد . تار ، سه تار ، کمانچه ، سنتور ، ویولن ، فلوت ، قره نی ، ضرب ، دایره و حتی شیپور هم در اتاقش دیده می شد و همه ی این سازها را کم و بیش می نواخت اما به ویولن و مخصوصا تار آشنایی بیشتری داشت .
حسن علی خان می گفت : وقتی دیدم علینقی با همه ی این سازها آشنایی دارد ، چون به ذوق او پی بردم و دانستم که هرگز کسی نخواهد توانست این همه ساز را خوب بزند ، او را تشویق کردم که فقط تار بزند . او هم نصیحت مرا پذیرفت ولی از ویولن دست برنداشت . وی اولین درس نت خوانی را از یاور آقاخان ، افسر موزیک ، آموخت و بعد از اندک مدتی ، دریافت که دیگر معلمش چیزی در چنته ندارد که به او بیاموزد .
سپس وی با کشیشی فرانسوی به نام پرژو آشنا شد که پیانو می نواخت . علینقی از وی خواهش کرد که به وی درس بدهد . کشیش کتابی به او داد که در اصل دائره المعارفی در باب موسیقی بود . علینقی با خواندن این کتاب دریافت که علم موسیقی فقط نت خواندن نیست و مباحث دیگری وجود دارد که باید نزد استاد فراگرفت .
او مباحث تئوری و هارمونی را از کشیش آموخت ولی ماموریت کشیش در ایران تمام شد و از ایران رفت . اینجا بود که علینقی تصمیم گرفت برای تکمیل معلومات خویش به اروپا برود . وی در 31 سالگی به مدت 5 سال در پاریس و برلین ، به تحصیل و تجربه در علوم متعارف موسیقی غرب مشغول شد . در طی این سال ها علاوه بر تکمیل دانش خود ، در نوازندگی تار هم تبحر خاصی پیدا کرد . به طوری که علاوه بر فرم های موسیقی ملی ، قادر بود قطعات فرنگی را هم با تار بنوازد . این کار وی در آن زمان نوعی ابتکار و امتیاز محسوب می شد . کلنل پس از خاتمه ی تحصیلات خود ، در سال 1302 خورشیدی ، به ایران بازگشت و در اسفند همان سال ، با تاسیس مدرسه ی عالی موسیقی ، اولین سنگ بنای موسیقی علمی را در ایران گذاشت .
در آغاز تاسیس ، شاگردان زیادی به آموزشگاه آمدند که از آن جمله، ابوالحسن صبا ، روح الله خالقی ، سلیمان سپانلو ، حسین سنجری ، موسی معروفی ، جواد معروفی ، حسینعلی ملاح ، فروتن راد ، عبدالعلی وزیری و علی اکبر همایون بودند . او در سال 1303 با یاری شاگردانش ، ارکسترکوچکی ترتیب داد و برای دوستداران موسیقی ، “کلوب موزیکال” به راه اندازی کرد . علینقی وزیری در تمام عمر بی وقفه و منظم می نواخت ، ورزش می کرد و هرگز به افیون روی نیاورد .
در این برنامه براساس کتاب سرگذشت موسیقی ، از زندگی ، تمرین های تارنوازی ، آواز ، اخلاق و آثار کلنل وزیری سخن به میان می آید .
برنامه ی نام آوران در ادامه ی مجموعه برنامه های صد سال فرهنگ تهیه و پیش تر از شبکه ی فرهنگ پخش شده است.
علینقی وزیری پانزده ساله بود که اولین مشق های موسیقی را از دایی اش حسین علی خان ، روی تار فراگرفت .
دیری نگذشت که به این ساز بسیار علاقمند شد و از معلم خود جلو افتاد . چند سال بعد ، او چنان به موسیقی علاقه پیدا کرد که تمام اوقات فراغت خود را به نواختن مشغول بود . برادر کوچک ترش ، حسن علی خان ، می گفت : برادرم هر کجا سازی می دید ، نمونه ای به دست می آورد ، چنان که به تدریج اتاقش موزه ای از سازها شد . تار ، سه تار ، کمانچه ، سنتور ، ویولن ، فلوت ، قره نی ، ضرب ، دایره و حتی شیپور هم در اتاقش دیده می شد و همه ی این سازها را کم و بیش می نواخت اما به ویولن و مخصوصا تار آشنایی بیشتری داشت .
حسن علی خان می گفت : وقتی دیدم علینقی با همه ی این سازها آشنایی دارد ، چون به ذوق او پی بردم و دانستم که هرگز کسی نخواهد توانست این همه ساز را خوب بزند ، او را تشویق کردم که فقط تار بزند . او هم نصیحت مرا پذیرفت ولی از ویولن دست برنداشت . وی اولین درس نت خوانی را از یاور آقاخان ، افسر موزیک ، آموخت و بعد از اندک مدتی ، دریافت که دیگر معلمش چیزی در چنته ندارد که به او بیاموزد .
سپس وی با کشیشی فرانسوی به نام پرژو آشنا شد که پیانو می نواخت . علینقی از وی خواهش کرد که به وی درس بدهد . کشیش کتابی به او داد که در اصل دائره المعارفی در باب موسیقی بود . علینقی با خواندن این کتاب دریافت که علم موسیقی فقط نت خواندن نیست و مباحث دیگری وجود دارد که باید نزد استاد فراگرفت .
او مباحث تئوری و هارمونی را از کشیش آموخت ولی ماموریت کشیش در ایران تمام شد و از ایران رفت . اینجا بود که علینقی تصمیم گرفت برای تکمیل معلومات خویش به اروپا برود . وی در 31 سالگی به مدت 5 سال در پاریس و برلین ، به تحصیل و تجربه در علوم متعارف موسیقی غرب مشغول شد . در طی این سال ها علاوه بر تکمیل دانش خود ، در نوازندگی تار هم تبحر خاصی پیدا کرد . به طوری که علاوه بر فرم های موسیقی ملی ، قادر بود قطعات فرنگی را هم با تار بنوازد . این کار وی در آن زمان نوعی ابتکار و امتیاز محسوب می شد . کلنل پس از خاتمه ی تحصیلات خود ، در سال 1302 خورشیدی ، به ایران بازگشت و در اسفند همان سال ، با تاسیس مدرسه ی عالی موسیقی ، اولین سنگ بنای موسیقی علمی را در ایران گذاشت .
در آغاز تاسیس ، شاگردان زیادی به آموزشگاه آمدند که از آن جمله، ابوالحسن صبا ، روح الله خالقی ، سلیمان سپانلو ، حسین سنجری ، موسی معروفی ، جواد معروفی ، حسینعلی ملاح ، فروتن راد ، عبدالعلی وزیری و علی اکبر همایون بودند . او در سال 1303 با یاری شاگردانش ، ارکسترکوچکی ترتیب داد و برای دوستداران موسیقی ، “کلوب موزیکال” به راه اندازی کرد . علینقی وزیری در تمام عمر بی وقفه و منظم می نواخت ، ورزش می کرد و هرگز به افیون روی نیاورد .
در این برنامه براساس کتاب سرگذشت موسیقی ، از زندگی ، تمرین های تارنوازی ، آواز ، اخلاق و آثار کلنل وزیری سخن به میان می آید .
برنامه ی نام آوران در ادامه ی مجموعه برنامه های صد سال فرهنگ تهیه و پیش تر از شبکه ی فرهنگ پخش شده است.
صداها
-
عنوانزمان
-
46:32
کاربر مهمان