کنسرتو پیانوی دوم یوهانس برامس با تکنوازی ولادیمیر هوروویتس

ناشر: RCA

آهنگ ساز: یوهانس برامس

نوازنده: ولادیمیر هوروویتس

شیوه اجرا: اركستر

4 قطعه
9':01" مدت زمان
12 دریافت شده

پخش همه قطعات

اجرایی از ارکستر سمفونیک ان‌بی‌سی، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، به رهبری آرتورو توسکانینی و تکنوازی پیانوی ولادیمیر هوروویتس که در سال ١٩4٠ به ضبط رسیده است.
ولادیمیر هوروویتس پیانیست افسانه ای موسیقی کلاسیک این شانس را داشت که هم به دلیل توانایی های موسیقایی و نیز به دلیل نسبت فامیلی (توسکانینی پدر همسر او بود) با یکی از بزرگترین رهبران ابتدای قرن بیستم یعنی آرتورو توسکانینی همکاری مداومی داشته باشد. یکی از مشهورترین آثاری که با او ضبط کرد و با ارکستر سمفونیک ان‌بی‌سی ضبط شد و بعدا با همکاری کمپانی آر.سی.ای به انتشار رسید، کنسرتو پیانوی شماره دوم یوهان برامس بود.
این ضبط از کنسرتوی دوم برامس، که در سال 1940 انجام شده است، نخستین همکاری میان ولادیمیر هوروویتس و پدر همسرش، آرتورو توسکانینی، به شمار می‌رود. با وجود اینکه توسکانینی به عنوان یک رهبر ارکستر بزرگ شناخته می‌شود، به عنوان یک همراه‌کننده در کنار پیانیست‌ها چندان موفق نبود؛ او همواره بر این باور بود که باید نوازنده با تمپوی مورد درخواست او پیش رود. هوروویتس در واقع با ضربات توسکانینی پیش می‌رود و در بخش‌های سولی پیانو، آزادی خوشایندی را برای خود فراهم می‌آورد. اما صرفاً ویژگی‌های فنی یک اجرا را موفق نمی‌سازد. کیفیت صوتی این ضبط برای سال 1940 خوب است (این ضبط در سالن کارنگی انجام شده و نه در استودیوی کوچک و معروف 8-H) و توازن خوبی بین پیانو و ارکستر برقرار است. با این حال، یک ضبط بسیار برتر از این همکاری‌ها وجود دارد که از یک کنسرت زنده در سال 1948 ضبط شده و هوروویتس در آن با اعتماد به نفس بیشتری ظاهر شده و کیفیت صدای بهتری نیز دارد که تحت چندین لیبل در حال انتشار است. از نکات عجیب این ضبط تشویق های مخاطبان در پایان هر موومان است که در موسیقی کلاسیک عملی نکوهیده محسوب می‌شود.
در این مجموعه می شنویم:
موومان اول: Allegro non troppo
موومان دوم: Allegro appassionato
موومان سوم: Andante
موومان چهارم: Allegretto grazioso