display result search
- 1373
کرد کرمانشان
ترانه پاپ کردی
بخن تا گل خنه ت مخمل ورم بو
خدای بان سرت سایه ی سرم بو
شوی ار تو بکم بایده دیارم مه بیمار و تو سرکیشی کرم بو
تو زر یا گر طلی ناو مشتمانی خدا زانی برای هاوپشتمانی
وه باخد گل فره س ایوشن هزاره دسد خوش بو تو گورای گشتمانی
گمد کردم چنی گردیمه مینه د مه تا دیمه د چه زیو سر نامه سینه د
وتن بیسی مه هر ایوشم صدی صد
دسد وازه و تو بخشنده ی تو سرمد
مرامد خاسه نامردی نیزانی وه دینم تو کوریگی هر ارای خود
مه هاتم تا تو هم شان بیده شانم
اگر دی گن وتم بوری زوانم
مه کی طاقت دیرم نوسی وه لمو خدا دردت بخی صد دف وه گیانم
نه هاوسا نه قومه نه میمزامه نیزانم من وه پی چیو دل بسامه
نیه باکم وه کس بیل بزانن وه بونی کی له کرماشان وسامه
یلی بنچینگد گشت خلق و خو نرم
لکی کلهری جافی پر چود شرم
وه هر تیلی وه هر هوز و وه هر خیل تو کردی کرد کرماشان دمت گرم
بخند تا خنده‌ات همچون مخمل بر تنم نشیند
سایه‌ی خدای بالای سرت بر سرم باشد
شبی اگر تب کنم به بالینم بیایی من بیمار و تو پرستارم باشی
تو همانند طلا با ارزشی خدا میداند که برادر همپشت مایی
میگویند باغت پر از گل است دست خوش تو بزرگ همه مایی
گم کردم تو را و چقدر به دنبالت گشتم تا یافتمت سر بر سینه‌‌ات گذاشتم
گفتند تو بیستی اما من میگویم تو صدی و کامل
سخاوتمند و بخشنده ای و مهربان
مرام زیبایی داری اهل نامردی نیستی بخدا سوگند تو شیر مردی هستی
من آمدم تا تو باز هم دست به دستم بدهی
اگر سخن ناشایستی بر زبان راندم زبانم بریده باد
کی طاقت دوری تو را دارم درد و بلیت بیفتد به جانم
نه همسایه و نه خویش و قوم است نمیدانم این همه عشق و محبت از کجاست
باکی نیست بگذار همگان بدانند چه چیز مرا پابند کرده است در کرمانشاه
تو یلی اجداد و پدرانت همه مهربان و خوش خوی
لکی کلهری جافی و چشمانت پر از شرم
از هر ایل و تبار که هستی تو کرد کرمانشاهی دمت گرم.
بخن تا گل خنه ت مخمل ورم بو
خدای بان سرت سایه ی سرم بو
شوی ار تو بکم بایده دیارم مه بیمار و تو سرکیشی کرم بو
تو زر یا گر طلی ناو مشتمانی خدا زانی برای هاوپشتمانی
وه باخد گل فره س ایوشن هزاره دسد خوش بو تو گورای گشتمانی
گمد کردم چنی گردیمه مینه د مه تا دیمه د چه زیو سر نامه سینه د
وتن بیسی مه هر ایوشم صدی صد
دسد وازه و تو بخشنده ی تو سرمد
مرامد خاسه نامردی نیزانی وه دینم تو کوریگی هر ارای خود
مه هاتم تا تو هم شان بیده شانم
اگر دی گن وتم بوری زوانم
مه کی طاقت دیرم نوسی وه لمو خدا دردت بخی صد دف وه گیانم
نه هاوسا نه قومه نه میمزامه نیزانم من وه پی چیو دل بسامه
نیه باکم وه کس بیل بزانن وه بونی کی له کرماشان وسامه
یلی بنچینگد گشت خلق و خو نرم
لکی کلهری جافی پر چود شرم
وه هر تیلی وه هر هوز و وه هر خیل تو کردی کرد کرماشان دمت گرم
بخند تا خنده‌ات همچون مخمل بر تنم نشیند
سایه‌ی خدای بالای سرت بر سرم باشد
شبی اگر تب کنم به بالینم بیایی من بیمار و تو پرستارم باشی
تو همانند طلا با ارزشی خدا میداند که برادر همپشت مایی
میگویند باغت پر از گل است دست خوش تو بزرگ همه مایی
گم کردم تو را و چقدر به دنبالت گشتم تا یافتمت سر بر سینه‌‌ات گذاشتم
گفتند تو بیستی اما من میگویم تو صدی و کامل
سخاوتمند و بخشنده ای و مهربان
مرام زیبایی داری اهل نامردی نیستی بخدا سوگند تو شیر مردی هستی
من آمدم تا تو باز هم دست به دستم بدهی
اگر سخن ناشایستی بر زبان راندم زبانم بریده باد
کی طاقت دوری تو را دارم درد و بلیت بیفتد به جانم
نه همسایه و نه خویش و قوم است نمیدانم این همه عشق و محبت از کجاست
باکی نیست بگذار همگان بدانند چه چیز مرا پابند کرده است در کرمانشاه
تو یلی اجداد و پدرانت همه مهربان و خوش خوی
لکی کلهری جافی و چشمانت پر از شرم
از هر ایل و تبار که هستی تو کرد کرمانشاهی دمت گرم.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:26
کاربر مهمان