ترانه مازندرانی با مضمون واقعهی کربلا
نَدومبه مِه سروشته دِل چیه
اَنده دومبه تِوِسته تَش و دیه
خَله ساله تِسه گالشی کِمبه
دِ تا چِش تِسه وارِشی کِمبه
دِل درد و دِل دَرمونْ تِه هستی
یِلاق و مازرونْ اَرمونْ تِه هَستی
خوامْبه دِریو بَوِم کِلاک بَزِنم
خوامْبه دِلِ تِوِسته چاکْ بَزِنم
ته نوم موندگار
ته راه یادگار
ته خون همه جا
دشت لاله زار
تِه بوردی و تِنه عَلِم نَمینه
تا قیامت تِه مُحرِم نَمینه
مِنِمِه مِن که سَر پِناه نِدارمه
تِه نَوی دیگه دَرِ راه نِدارمه
مِرِه بَوِر فِراتْ جا کار دارمبه
وِنه جا گِله ی بسیار دارمبه
وِ چِه بِشته تِشنِه گَلی بَمونْدی
بدونِ او وِنِه پَلی بَمونْدی
بَگِردیم راه کوفه رِه بَوینیم
بوردِنه پیاده رِه بَوینیم
هَمون راه کِه زینب گِذِر هاکرده
تِه مظلومی رِه دِنیا پِر هاکرده
وِنه دل غِرصه ی عالِم دَهیه
دست عاشورایِ پَرچِم دَهیهِ نمیدانم دل بیقرارم چرا بی تابی میکند
فقط میدانم که برای تو آتش میگیرد و دود میکند.
الان چند ساله که شغلم گالشی(دامدار در جنگل های دور دست) است
هر دو چشمانم را برایت بارانی میکنم
درد دل، و درمان درد تو هستی
ییلاق و یا قشلاق بروم آرزویم تو هستی
میخواهم دریا بشوم موجی خروشان
خودم میخواهم دلم را برایت پاره پاره باشد
نامت ماندگار
راهت تا همیشه یادگار
از وجود خون تو
همه جاشده مثل دشت لاله زار
تورفتی اما علمت هست
محرم تو تا قیامت زنده است
تو پناه منی
جز خانه تو، در خانه ای را نمی زنم
مرا ببر که با رود فرات کار دارم
از او گله های بسیار زیاد دارم
چرا اجازه داد تا تو لب تشته بمانی
در کنارش بی آب بمانی
برویم کوفه را ببینیم
راهی که اسرا را پیاده برن را ببینیم
همون راهی که حضرت زینب(س)گذر کرد
و مظلومی ات را در گوش تمام دنیا فریاد زد
همان زنی که دلش یک عالم غصه بود
و در دستانش پرچم نهضت عاشورا.
نَدومبه مِه سروشته دِل چیه
اَنده دومبه تِوِسته تَش و دیه
خَله ساله تِسه گالشی کِمبه
دِ تا چِش تِسه وارِشی کِمبه
دِل درد و دِل دَرمونْ تِه هستی
یِلاق و مازرونْ اَرمونْ تِه هَستی
خوامْبه دِریو بَوِم کِلاک بَزِنم
خوامْبه دِلِ تِوِسته چاکْ بَزِنم
ته نوم موندگار
ته راه یادگار
ته خون همه جا
دشت لاله زار
تِه بوردی و تِنه عَلِم نَمینه
تا قیامت تِه مُحرِم نَمینه
مِنِمِه مِن که سَر پِناه نِدارمه
تِه نَوی دیگه دَرِ راه نِدارمه
مِرِه بَوِر فِراتْ جا کار دارمبه
وِنه جا گِله ی بسیار دارمبه
وِ چِه بِشته تِشنِه گَلی بَمونْدی
بدونِ او وِنِه پَلی بَمونْدی
بَگِردیم راه کوفه رِه بَوینیم
بوردِنه پیاده رِه بَوینیم
هَمون راه کِه زینب گِذِر هاکرده
تِه مظلومی رِه دِنیا پِر هاکرده
وِنه دل غِرصه ی عالِم دَهیه
دست عاشورایِ پَرچِم دَهیهِ نمیدانم دل بیقرارم چرا بی تابی میکند
فقط میدانم که برای تو آتش میگیرد و دود میکند.
الان چند ساله که شغلم گالشی(دامدار در جنگل های دور دست) است
هر دو چشمانم را برایت بارانی میکنم
درد دل، و درمان درد تو هستی
ییلاق و یا قشلاق بروم آرزویم تو هستی
میخواهم دریا بشوم موجی خروشان
خودم میخواهم دلم را برایت پاره پاره باشد
نامت ماندگار
راهت تا همیشه یادگار
از وجود خون تو
همه جاشده مثل دشت لاله زار
تورفتی اما علمت هست
محرم تو تا قیامت زنده است
تو پناه منی
جز خانه تو، در خانه ای را نمی زنم
مرا ببر که با رود فرات کار دارم
از او گله های بسیار زیاد دارم
چرا اجازه داد تا تو لب تشته بمانی
در کنارش بی آب بمانی
برویم کوفه را ببینیم
راهی که اسرا را پیاده برن را ببینیم
همون راهی که حضرت زینب(س)گذر کرد
و مظلومی ات را در گوش تمام دنیا فریاد زد
همان زنی که دلش یک عالم غصه بود
و در دستانش پرچم نهضت عاشورا.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
6:55
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه