ترانه پاپ، 1389
آدما زلال میشن وقتیکه مهربون باشن
آدما آینه میشن وقتی یه دل یه جون باشن
با سلامی میرسن مثل پرستوی بهار
بیقرار هم میشن تو لحظه های انتظار
اونیکه خودش گله گلای نرگس باهاشه
اونیکه زلالیه آین هها تو نگاشه
عاشقا منتطرن، منتظرن کسی بیاد
اونیکه قاصدک از اومدنش خبر میداد
عاشقا امید به صبح روشن و سپید دارن
به اونیکه صبح جمعه ای میاد امید دارن
آدما بغض دارن ابر میشن بارون میشن
گریه شون خنده میشه دوباره مهربون میشن
عاشقا اگه یه وقتی هم شکایت میکنن
اما خوبیاشو همیشه قسمت میکنن
عاشقا امید به صبح روشن و سپید دارن
به اونیکه صبح جمعه ای میاد امید دارن
آدما زلال میشن وقتیکه مهربون باشن
آدما آینه میشن وقتی یه دل یه جون باشن
با سلامی میرسن مثل پرستوی بهار
بیقرار هم میشن تو لحظه های انتظار
اونیکه خودش گله گلای نرگس باهاشه
اونیکه زلالیه آین هها تو نگاشه
عاشقا منتطرن، منتظرن کسی بیاد
اونیکه قاصدک از اومدنش خبر میداد
عاشقا امید به صبح روشن و سپید دارن
به اونیکه صبح جمعه ای میاد امید دارن
آدما بغض دارن ابر میشن بارون میشن
گریه شون خنده میشه دوباره مهربون میشن
عاشقا اگه یه وقتی هم شکایت میکنن
اما خوبیاشو همیشه قسمت میکنن
عاشقا امید به صبح روشن و سپید دارن
به اونیکه صبح جمعه ای میاد امید دارن
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه