ترانه مازندرانی
خوامه مه وِر شه دروِن سو هاکنی فنر رِه
نصفِ شو ستاره جا بهیری مه خوِر رِه
کوه میا بیمِه ته وِر خامه ته سامون دوِم
ته مه دل صه آ من ته دردرمون بوم
تِه مِه دلِ گوشه مِه بهارِ خوشه
بوی ته ره دارنه مِه دشتِ وَنوشِه
بهار ِ دشتی دِل خوانه تِه هِواره
تا مِه یار بَوی وَنگ زَمه شِه خِدا ره
تا مِن نَفِس دارِمِه تِه خواهونی رِه خوامِه
تِه باغِ نرگسِ جا ِهارِ بو ره خوامِه
تِه خار خارِ خَنِه ی جا اِفتاب ِ سو رِه خوامِه
تا کِه کوه واری اِما سیوا بووشیم
برو تِلاوَنگِ صِبح ِروجا بَووشیم
ته مه بِهار بِلبِلقول و قِراره مِه دل
تِه کِه دَوی نایمِه دلپِئی رِه شِه دِل
میخواهی برایم سر درب ورودی چراغ روشن کنی
نیمه شب سراغ مرا از ستارهها بکیری
ابر کوه شدم و میخواهم در اطرافت باشم
تو غمهای دل من و من درمانگر دردهای تو باشم
تو گوشهای از قلبمی و خوشه بهاری هستی
بنفشههای دشتم بوی تو را میدهند
مثل بهاری برای دشتها و دلم تو را میخواهد
آنقدر خدا خدا میکنم تا یارم شوی
تا نفس دارم عاشقت خواهم بود
از باغ نرگست بوی بهار را میخواهم
از خندههای زیبایت نور خورشید را میخواهم
تا کی باید مثل کوه جدا باشیم
بیا تا ستاره صبحگاهی سحرگاهان باشیم
تو بلبل بهار منی و همه قول و قرارهای منی
تا هستی هیچ نگرانی را دلم نخواهم داشت.
خوامه مه وِر شه دروِن سو هاکنی فنر رِه
نصفِ شو ستاره جا بهیری مه خوِر رِه
کوه میا بیمِه ته وِر خامه ته سامون دوِم
ته مه دل صه آ من ته دردرمون بوم
تِه مِه دلِ گوشه مِه بهارِ خوشه
بوی ته ره دارنه مِه دشتِ وَنوشِه
بهار ِ دشتی دِل خوانه تِه هِواره
تا مِه یار بَوی وَنگ زَمه شِه خِدا ره
تا مِن نَفِس دارِمِه تِه خواهونی رِه خوامِه
تِه باغِ نرگسِ جا ِهارِ بو ره خوامِه
تِه خار خارِ خَنِه ی جا اِفتاب ِ سو رِه خوامِه
تا کِه کوه واری اِما سیوا بووشیم
برو تِلاوَنگِ صِبح ِروجا بَووشیم
ته مه بِهار بِلبِلقول و قِراره مِه دل
تِه کِه دَوی نایمِه دلپِئی رِه شِه دِل
میخواهی برایم سر درب ورودی چراغ روشن کنی
نیمه شب سراغ مرا از ستارهها بکیری
ابر کوه شدم و میخواهم در اطرافت باشم
تو غمهای دل من و من درمانگر دردهای تو باشم
تو گوشهای از قلبمی و خوشه بهاری هستی
بنفشههای دشتم بوی تو را میدهند
مثل بهاری برای دشتها و دلم تو را میخواهد
آنقدر خدا خدا میکنم تا یارم شوی
تا نفس دارم عاشقت خواهم بود
از باغ نرگست بوی بهار را میخواهم
از خندههای زیبایت نور خورشید را میخواهم
تا کی باید مثل کوه جدا باشیم
بیا تا ستاره صبحگاهی سحرگاهان باشیم
تو بلبل بهار منی و همه قول و قرارهای منی
تا هستی هیچ نگرانی را دلم نخواهم داشت.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:15
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه