display result search
- 1513
بیدل
آلبوم حاوی شش تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
6:35ساقي بيا كه يار ز رخ پرده برگرفتكار چراغ خلوتيان باز درگرفتآن شمع سرگرفته دگر چهره برفروختوين پير سالخورده جواني ز سر گرفتزنهار از آن عبارت شيرين دلفريبگويي كه پسته تو سخن در شكر گرفتبار غمي كه خاطر ما خسته كرده بودعيسي دمي خدا بفرستاد و برگرفتزين قصه هفت گنبد افلاك پرصداستكوته نظر ببين كه سخن مختصر گرفت
-
6:17خزان آمد و گل را نسيمي نگران بردقرار دل مارا به شبهاي گران بردجواني به سر آمدچو صبحي كه شبي مُردچه شبهاي خزاني گرفتار تو بودمبه بالين غمانت پرستار تو بودمپرستار تو آن دم كه بيمار تو بودمچه مفتون شده عمريكه ويران تو بودمتو ليلاي من و من پريشان تو بودمپريشان تو عمريكه حيران تو بودمگفتم زبان شعر غمم بازگو كنداما غمي مراست كه گفتن نميتواناين تلخ قصه را به كه گويم خداي راگفتن نمي توان و نهفتن نمي توانخزان شد گل عمرم در اين موسم پيريچه حاصل كه نبيني زخاكي كه اسيريچو آتش زده مرغي ره كوي تو گيرمنشينم به كنارت مگر پيش تو ميرم
-
5:59صنما صنما رو بنماچه شد آن خاطره هاگل بي مهر و وفاصنما صنما قبله نماكه رها كرده مراپس از آن جور و جفانه بخوانم ز تو نامينه بگويمت كلاميكه تو آن آفت جانيغم چشم نگرانيتو ستمكار ترينيپس از آن چله نشينيغم اين آتش جان راتو بداني و نبينيهمه جوري و جفاييتو ستمكار چه خواهيپس از اين خاطره ها رابرم از ياد به آهيهمه جوري و جفاييتو كه پايان وفاييچه بخواهم كه تو اي يارجز آزار نخواهيتو كه شمع دگرانيگل باغ خزانيچه اميدي به سپيديتو كه تاريكي آنيصنما صنما رو بنماچه شد آن خاطره هاگل بي مهر و وفاصنما صنما قبله نماكه رها كرده مراپس از آن جور و جفانه بدانم كه كجايينه اميدي كه بياييتو بگو حاصل عمرمبه چه دادي به كه داديچو تبه گشته جوانيچه بگويم كه بدانيمن و اين آتش مستيبرو از دل كه گسستي
-
4:41رفتي اگر از بر من جان مننوگل خندان خوش الحان منعاقبت اين خانه چه ويرانه شددل به سر كوي تو ديوانه شددربدر كوچه افسانه هانيست نشاني ز تو در خانه هاچون تو نباشي ز چه پيدا شومبي تو دگر بهر كه شيدا شوماز غم هجران چو خون شد گِلممرگ شود چاره شيدا دلم
-
5:22اي دل من ز چه مي نالي غزال تو دگر نيايدرفت و ز باغ تو بگذشت و ز سوز تو دگر چه آيدساغر جام دگر گشت و نسيم غم به سويت آوردشعله شمع دگر گشت و شبي سيه به كويَت آوردتو بگو نازنينم مه من مه جبينمز چه رو گشته خزان گلشن باورمانز چه رو گشته خزان تو بگو راز نهاننوگل باغ كه بودي اي مرهم درد گرانچه سحرها بي تو سر شدز جفايت ديده تر شداشك چكيده سوز ترانه منمبنگر سرو چمانم كه زدي آتش به جانمشعر نخوانده دفتر سينه منماي دل من ز چه مينالي غزال تو دگر نيايدرفت و ز باغ تو بگذشت و ز سوز تو دگر چه آيدهمه شب چون مَهي در شبم پيداييچه كنم با غم تلخ اين تنهاييچه خوش آندم كه در آينه رخ بنماييچو پريزاده با خنده در بگشايي
-
4:36نگارا تو دوري ز خانه مننداني كه چون شد زمانه منبه رويم نگاهي نكردي اگربه طوفان سپردي مرا تو دگرپس از اين زمستان تنهاييبهاري بهاري كه مي آيينگاهم به راهت شكوفه جانمندانم كه چوني ندانم ندانممكن سرگراني به دل ناگرانيكه عمري به پايت گذشت اين جوانيميايي تو روزي كه شب را بسوزيدو چشم سياهت به چشمم بدوزيتو مي آيي تو مي آيينشاني نداري ز رويم نگاراچو فردا بيايي نيابي تو ماراچنان روي سرخم به زردي نشستهكه ميناي عمرم به تلخي شكستهسيه بود مويم نگارا چو رفتيبه موي سياهم سپيدي نشستهشبم با نگاهت چو صبح سپيدتو نوري نگارا طلوع اميدچو سرما سرآيد چو فردا برآيدنگارم ز راهي كه گمگشته آيد
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه