ترانه لری
صدایییم که دِ کوه وِر میگردم
می رم هرجایی وِتو وِر میگردم
همه دِ مردهِ میترسن مه دِ دیریه دسیا تو
یه عمری مردِم و زِنه بییمه وا نفسیا تو
میشینم درد دلیامه همیشه خوم وخوم میکم
منی صد ساله دِ قورم وختی دسیا تو گم میکم
مه دِ تنیایی میترسم دِ تاریکی هراسونی
چراغی روشه کو ایمشو دِ تاریکی شووسونم
همه دِ مردهِ میترسن مه دِ دیریه دسیا تو
یه عمری مردِم و زِنه بییمه وا نفسیا تو
چییه اشکار تیر حرده دِ یه کوه نفس گیرم
وِ هر لایی که ری میکم وِ راس تو سرازیم
صدایی هستم که از کوه باز خورد دارد
به هرجا که برم به تو برمیگردم
همه از مردن میترسند من از دوری دستان تو
یک عمر است مردم و زنده شدم با نفسهای تو
میشینم و درد دلهایم را برای خودم بازگو میکنم
وقتی دستان تو را گم میکنم انگار صد ساله که در قبرم
من از تنهایی و تاریکی هراسانم و میترسم
چراغی روشن کن امشب در تاریکی شبستان من
همه از مردن میترسند من ازدوری دستان تو
یک عمر است مردم و زنده شدم با نفسهای تو
همانند یک آهوی تیر خورده در یک کوه نفسگیر هستم
به هر طرف که رو میکنم پیش تو سرازیر میشوم.
صدایییم که دِ کوه وِر میگردم
می رم هرجایی وِتو وِر میگردم
همه دِ مردهِ میترسن مه دِ دیریه دسیا تو
یه عمری مردِم و زِنه بییمه وا نفسیا تو
میشینم درد دلیامه همیشه خوم وخوم میکم
منی صد ساله دِ قورم وختی دسیا تو گم میکم
مه دِ تنیایی میترسم دِ تاریکی هراسونی
چراغی روشه کو ایمشو دِ تاریکی شووسونم
همه دِ مردهِ میترسن مه دِ دیریه دسیا تو
یه عمری مردِم و زِنه بییمه وا نفسیا تو
چییه اشکار تیر حرده دِ یه کوه نفس گیرم
وِ هر لایی که ری میکم وِ راس تو سرازیم
صدایی هستم که از کوه باز خورد دارد
به هرجا که برم به تو برمیگردم
همه از مردن میترسند من از دوری دستان تو
یک عمر است مردم و زنده شدم با نفسهای تو
میشینم و درد دلهایم را برای خودم بازگو میکنم
وقتی دستان تو را گم میکنم انگار صد ساله که در قبرم
من از تنهایی و تاریکی هراسانم و میترسم
چراغی روشن کن امشب در تاریکی شبستان من
همه از مردن میترسند من ازدوری دستان تو
یک عمر است مردم و زنده شدم با نفسهای تو
همانند یک آهوی تیر خورده در یک کوه نفسگیر هستم
به هر طرف که رو میکنم پیش تو سرازیر میشوم.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
7:53
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه