ترانه ساخته آرش عادل پور، 1389
باز آی و باز با من دلخسته یار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
ای مانده در نهان درختان و آفتاب
چون غم میان سینه ی من ماندگار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
پایان التهاب شروع نگاه توست
من یک کویر تشنگی ام جویبار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
در دوزخی که از همه سو شعله می وزد
آرامش بهشتی یک چشمه سار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
کی بی حضور آینه ها می توان شکفت
کی دل تو روبروی من آئینه دار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
باز آی و باز با من دلخسته یار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
ای مانده در نهان درختان و آفتاب
چون غم میان سینه ی من ماندگار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
پایان التهاب شروع نگاه توست
من یک کویر تشنگی ام جویبار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
در دوزخی که از همه سو شعله می وزد
آرامش بهشتی یک چشمه سار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
کی بی حضور آینه ها می توان شکفت
کی دل تو روبروی من آئینه دار باش
پاییز کوچه های دلم را بهار باش
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه