ترانه ای درباره ایران ساخته بامداد بیات
از تو یادگرفتم عشو زیر سقف ساده بودن
تو می گفتی آدما هم میتونن پرنده باشن
تو می تونن رها شن از شهر
عاشقونه مثل ابرا
دست خورشیدو بگیرن
برسن به اوج دریا
تو یه همدردی یه همدرد
حتی وقتی که نباشی
با تو میشه درد و دل کرد
حتی وقتی که نباشی
از تو یادگرفتم این خاک
نبض بیدار زمینه
تکیه گاه و جون پناهه
اولین و آخرینه
از تو یاد گرفتن عاشق
مثل دریای جنوبه
مثل تو همیشه جاری
تو نفس های غروبه
واژه های این ترانه حالا عطر تو رو داره
اسم تو که می نویسم آسمونم کم میاره
از تو یادگرفتم عشو زیر سقف ساده بودن
تو می گفتی آدما هم میتونن پرنده باشن
تو می تونن رها شن از شهر
عاشقونه مثل ابرا
دست خورشیدو بگیرن
برسن به اوج دریا
تو یه همدردی یه همدرد
حتی وقتی که نباشی
با تو میشه درد و دل کرد
حتی وقتی که نباشی
از تو یادگرفتم این خاک
نبض بیدار زمینه
تکیه گاه و جون پناهه
اولین و آخرینه
از تو یاد گرفتن عاشق
مثل دریای جنوبه
مثل تو همیشه جاری
تو نفس های غروبه
واژه های این ترانه حالا عطر تو رو داره
اسم تو که می نویسم آسمونم کم میاره
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:11
-
4:11
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه