ترانه با صدای امید جعفری، 1384
وقت غروب که رو زمینه خورشید
روی زمین مثل نگینه خورشید
تو سینه ی کبود هفت آسمون
یه گوشه ای تو این دیار گلگون
یه کنبد طلایی قشنگه
که آشیونه ی دلای تنگه
یه خاک سبزه از طلا گرونتر
یه دسته از رودخونه مهربونتر
منتظره که هرکی حاجت داره
هرکی دلش شوق زیارت داره
هرکسی اسم مشهدو شنفته
بار سفر ببنده راه بیفته
فدای خاک حرم باصفاش
دلم چه تنگه واسه گلدسته هاش
دلم میخواد که بشنوه صدامو
صدای آشنای گریه هامو
وقت غروب که رو زمینه خورشید
روی زمین مثل نگینه خورشید
تو سینه ی کبود هفت آسمون
یه گوشه ای تو این دیار گلگون
یه کنبد طلایی قشنگه
که آشیونه ی دلای تنگه
یه خاک سبزه از طلا گرونتر
یه دسته از رودخونه مهربونتر
منتظره که هرکی حاجت داره
هرکی دلش شوق زیارت داره
هرکسی اسم مشهدو شنفته
بار سفر ببنده راه بیفته
فدای خاک حرم باصفاش
دلم چه تنگه واسه گلدسته هاش
دلم میخواد که بشنوه صدامو
صدای آشنای گریه هامو
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:18
-
4:32
کاربر مهمان