ترانه ساخته حسین شریفی
گفتم از اسم زلالت
اسمی که اسم بهاره
چشمه ی زلال نوره
دریا رو یادم میاره
واسه دیدن تو ساختم خونه ی آرزوهامو
کی میایی که ببینی گریه های بیصدامو
بی حضورت آسمونها مثل دریا بیقرارن
عاشقونه تا ظهورت لحظه ها رو میشمارن
این زمین سرد و زخمی که تو دست شب اسیره
زیر چتر رحمت تو تازه میشه جون میگیره
بیا تو پاییز تردید دفتر یقینو وا کن
چراغای غریبو از غم غربت رها کن
دل عاشقاتو دریاب که غریب روزگارن
مثل چشمه های تشنه خسته و چشم انتظارن
گفتم از اسم زلالت
اسمی که اسم بهاره
چشمه ی زلال نوره
دریا رو یادم میاره
واسه دیدن تو ساختم خونه ی آرزوهامو
کی میایی که ببینی گریه های بیصدامو
بی حضورت آسمونها مثل دریا بیقرارن
عاشقونه تا ظهورت لحظه ها رو میشمارن
این زمین سرد و زخمی که تو دست شب اسیره
زیر چتر رحمت تو تازه میشه جون میگیره
بیا تو پاییز تردید دفتر یقینو وا کن
چراغای غریبو از غم غربت رها کن
دل عاشقاتو دریاب که غریب روزگارن
مثل چشمه های تشنه خسته و چشم انتظارن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان