ترانه ی بختیاری
روز و شو گل کنوم به هر کی تیمه
که ایخوم شرینه ولا خسرو مدیمه
تیشه ایوردارم به کوه سراینم
که ز داغ خسرو والا کهنه برهنم
بدینوم برنونه تا بزنوم خسرونه
هر چقد تهلی کنی غمت شیرینه
که مو جور فهراد دل و غم تو دارم
ترنته باد ایدی ایدی و بادم
بگو وام چه کردی که نیروی ز یادم
اینویسم کاغذی فشنوم به مالت
که بیوی به مالم بی خوری ز حالم
ووی دلمه تش ایزنه ترنا شلالت
شو و روز خیالت نیروه از خیالم
روی و ابرم به مال گل کهخدایی
ووی نترم به دل کشم درد جدایی
هیله بسم هیله بسم هیله سی و سه رنگ
مین هیله شیرم دوماد صورته شیر و پلنگ
شب و روز به هر کسی که کنارم هست گلایه میکنم
که شیرین را دوست دارم ولی خسرو مدعی من است
تیشه بر میدارم و به کوه سر میگذارم
تا از داغ خسرو کوه را ویران کنم
برنو را به من بدهید تا خسرو را بترسانم
هر چقدر هم که تو تلخی کنی غم تو شیرین است
و من مثل فرهاد دل به عشق تو سپردهام
گیسوانت را به باد میسپاری و مرا به باد میدهی
مگر با من چه کردهای که از یادم نمیروی
نامهای مینویسم و به ولایت تو میفرستم
که به ولایت من بیایی چرا از من بیخبری
گیسوان بلند تو دلم را به آتش میکشد
و شب و روز از خیال من نمیروی
باید به ولایت گلم بروم برای خواستگاری
نمیتوانم درد جدایی را تحمل کنم
حجلهای سی و سه رنگ بر پا کردم
و داماد مثل شیر و مثل پلنگ در حجله نشسته است
برنو را به من بدهید تا خسرو را بترسانم.
روز و شو گل کنوم به هر کی تیمه
که ایخوم شرینه ولا خسرو مدیمه
تیشه ایوردارم به کوه سراینم
که ز داغ خسرو والا کهنه برهنم
بدینوم برنونه تا بزنوم خسرونه
هر چقد تهلی کنی غمت شیرینه
که مو جور فهراد دل و غم تو دارم
ترنته باد ایدی ایدی و بادم
بگو وام چه کردی که نیروی ز یادم
اینویسم کاغذی فشنوم به مالت
که بیوی به مالم بی خوری ز حالم
ووی دلمه تش ایزنه ترنا شلالت
شو و روز خیالت نیروه از خیالم
روی و ابرم به مال گل کهخدایی
ووی نترم به دل کشم درد جدایی
هیله بسم هیله بسم هیله سی و سه رنگ
مین هیله شیرم دوماد صورته شیر و پلنگ
شب و روز به هر کسی که کنارم هست گلایه میکنم
که شیرین را دوست دارم ولی خسرو مدعی من است
تیشه بر میدارم و به کوه سر میگذارم
تا از داغ خسرو کوه را ویران کنم
برنو را به من بدهید تا خسرو را بترسانم
هر چقدر هم که تو تلخی کنی غم تو شیرین است
و من مثل فرهاد دل به عشق تو سپردهام
گیسوانت را به باد میسپاری و مرا به باد میدهی
مگر با من چه کردهای که از یادم نمیروی
نامهای مینویسم و به ولایت تو میفرستم
که به ولایت من بیایی چرا از من بیخبری
گیسوان بلند تو دلم را به آتش میکشد
و شب و روز از خیال من نمیروی
باید به ولایت گلم بروم برای خواستگاری
نمیتوانم درد جدایی را تحمل کنم
حجلهای سی و سه رنگ بر پا کردم
و داماد مثل شیر و مثل پلنگ در حجله نشسته است
برنو را به من بدهید تا خسرو را بترسانم.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:26
کاربر مهمان