ترانه ی پاپ در مدح امام رضا (ع)
نگاهم کن که تاریکی دنیا
اسیر چهره ی ماه تو می شه
که هروقت قلبم از دنیا می گیره
دلم محو قدمگاه تو می شه
هوا بوی بهشت می گیره انگار
غروبایی که سهمت فرش می شه
اذان می پیچه از گلدسته ها تو
زمین شبیه عرش می شه
کبوتر نیستم تا پر بگیرم
ازت دورم و خیلی بی قرارم
یه فکری کن به حال غربت من
واسه منی که بال و پر ندارم
دل هرکس که از غربت می گیره
به سمت تربت توس تو می یاد
یه عمره هرکی زخمی رو دلش هست
واسه مرهم به پابوس تو می یاد
بیا و روسیاهی مون رو نبین و
بزرگی کن به دیدارم رضا باش
یه فکری کن به حال اون کسایی
که قلباشون برات بی تاب می شه
اونایی که واسه لمس ضریحت
دلاشون توی سینه آب می شه
دلم می خواد مهمون تو باشم
توی صحن و سرای تو بشینم
بیام از پشت اون پنجره فولاد
یه جور دیگه دنیام رو ببینم
کبوتر نیستم تا پر بگیرم
ازت دورم و خیلی بی قرارم
یه فکری کن به حال غربت من
واسه منی که بال و پر ندارم
نگاهم کن که آرامش بگیرم
نگاهم کن که تاریکی دنیا
اسیر چهره ی ماه تو می شه
که هروقت قلبم از دنیا می گیره
دلم محو قدمگاه تو می شه
هوا بوی بهشت می گیره انگار
غروبایی که سهمت فرش می شه
اذان می پیچه از گلدسته ها تو
زمین شبیه عرش می شه
کبوتر نیستم تا پر بگیرم
ازت دورم و خیلی بی قرارم
یه فکری کن به حال غربت من
واسه منی که بال و پر ندارم
دل هرکس که از غربت می گیره
به سمت تربت توس تو می یاد
یه عمره هرکی زخمی رو دلش هست
واسه مرهم به پابوس تو می یاد
بیا و روسیاهی مون رو نبین و
بزرگی کن به دیدارم رضا باش
یه فکری کن به حال اون کسایی
که قلباشون برات بی تاب می شه
اونایی که واسه لمس ضریحت
دلاشون توی سینه آب می شه
دلم می خواد مهمون تو باشم
توی صحن و سرای تو بشینم
بیام از پشت اون پنجره فولاد
یه جور دیگه دنیام رو ببینم
کبوتر نیستم تا پر بگیرم
ازت دورم و خیلی بی قرارم
یه فکری کن به حال غربت من
واسه منی که بال و پر ندارم
نگاهم کن که آرامش بگیرم
کاربر مهمان