ترانه کردی
له جام دوران سر ریژ کرد ده ردم
په نا وه زولف له یلی ها وردم
له سایه ی سه رد دنیای بی مه یلی
ده س سه ردیگ نه یم چو ده س لیلی
مه له وه ر نیه چوو وه سه ر ئاوان
لیلی بی مه یله وه مال باوان
منیش هه گه ردم وه ده واره وه
مه ی هساره که م وه شه واره وه
سه ونزه چو وهار ر نگ ره نگه و بیوده
چو مه ل ته نیای بی ده نگه و بوده
نیه زانم ئه را دلته نگه و بوده
ولی هه رچی هه س قشه نگه و بوده
هناسد سروه س وه باخانه وه
زه ره د ها وه گول ئیلاخانه وه
گول قونچه حه یران له راز چه ود
هزاران لیلی نیه ته یده خه ود
دل نیه گری قرار سه رنیه گری سامان
به و ساتی بنیش امشو له لامان
اگر در باری دلم له ی خه مه
هزاران ده فه بوم وه نه زرد که مه
ده وریش ژاره گه ی گوشه ی شاردم
وه هزار له ونو گرفتاردم
چو زولف وه دهس شماله ی واوه
وه یلانم ئراد وه رو دو نیاوه
از ظرف زمانه سرریز کرد دردم
پناه به یارم لیلی بردم
در سایه سرد دنیای بی میلی
دست سردی ندیدم مثل دستان لیلی
پرندهها نمیروند به کنار رودخانه
و لیلی بی میل به خانه پدری
منم مدام خیره میشوم به سیاه چادر
و دنبال ستاره میگردم در سیاهی شب
سبزه رو مثل بهار رنگارنگ شدهای
مثل پرنده تنها بی صدا شدی
نمیدانم برای چه دلتنگ هستی
ولی هر چه هست زیبا شدهای
نفست برای باغها نسیم وزان است
زیباییت در گلهای ییلاق پیداست
غنچهها حیرانن از راز چشمانت
هزار لیلی به گرد پایت نمیرسند
دل قرار نداره و سر آرام
بیا ساعتی مهمان ما باش
اگر دل منو از غم در بیاوری
هزار دفعه قربانت شوم کم است
دوره گرد تنهای گوشه شهرت منم
با هزار دلیل گرفتار تو هستم
مثل زلف در دستان باد شمال
در دنیا ویلان و سرگردان تو هستم.
له جام دوران سر ریژ کرد ده ردم
په نا وه زولف له یلی ها وردم
له سایه ی سه رد دنیای بی مه یلی
ده س سه ردیگ نه یم چو ده س لیلی
مه له وه ر نیه چوو وه سه ر ئاوان
لیلی بی مه یله وه مال باوان
منیش هه گه ردم وه ده واره وه
مه ی هساره که م وه شه واره وه
سه ونزه چو وهار ر نگ ره نگه و بیوده
چو مه ل ته نیای بی ده نگه و بوده
نیه زانم ئه را دلته نگه و بوده
ولی هه رچی هه س قشه نگه و بوده
هناسد سروه س وه باخانه وه
زه ره د ها وه گول ئیلاخانه وه
گول قونچه حه یران له راز چه ود
هزاران لیلی نیه ته یده خه ود
دل نیه گری قرار سه رنیه گری سامان
به و ساتی بنیش امشو له لامان
اگر در باری دلم له ی خه مه
هزاران ده فه بوم وه نه زرد که مه
ده وریش ژاره گه ی گوشه ی شاردم
وه هزار له ونو گرفتاردم
چو زولف وه دهس شماله ی واوه
وه یلانم ئراد وه رو دو نیاوه
از ظرف زمانه سرریز کرد دردم
پناه به یارم لیلی بردم
در سایه سرد دنیای بی میلی
دست سردی ندیدم مثل دستان لیلی
پرندهها نمیروند به کنار رودخانه
و لیلی بی میل به خانه پدری
منم مدام خیره میشوم به سیاه چادر
و دنبال ستاره میگردم در سیاهی شب
سبزه رو مثل بهار رنگارنگ شدهای
مثل پرنده تنها بی صدا شدی
نمیدانم برای چه دلتنگ هستی
ولی هر چه هست زیبا شدهای
نفست برای باغها نسیم وزان است
زیباییت در گلهای ییلاق پیداست
غنچهها حیرانن از راز چشمانت
هزار لیلی به گرد پایت نمیرسند
دل قرار نداره و سر آرام
بیا ساعتی مهمان ما باش
اگر دل منو از غم در بیاوری
هزار دفعه قربانت شوم کم است
دوره گرد تنهای گوشه شهرت منم
با هزار دلیل گرفتار تو هستم
مثل زلف در دستان باد شمال
در دنیا ویلان و سرگردان تو هستم.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:29
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه