ترانه ساخته احمدعلی راغب، 1376
ای خوشا به دشت شب گریه های سخت من
ناگهان شکفتن ستاره های بخت من
پرشدم از دم عشق خالی از کینه شدن
بی ریا با دل خود مثل آئینه شدن
شوق مرا نظاره کن به سوی من اشاره کن
سوی خودت مرابخوان پرگلم از ستاره کن
به شرح اشتیاق تو لبالب از گدازه ام
اگرچه شرحه شرح دهم در پی زخم تازه ام
چو خوانده ای دگر مرا مرا بخوان مرا بخوان
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه