بازخوانی ترانهی کردی
یارم به ناز را ده بری شیرنه گه ر خوی ده بزیوی
ده گه ل بزه ی تیکه ل بوون شاد بوو دلی په شیوی
زور هیدی و شه رمیونه نا ویرم بیلیم نیوی
دایمه ده بی یادی بکه م چونکه هه لناکه م بیوی
ئه ری هات جا دیسان هات عه زیزم ئه و رووحه ی شیرنم هات
یار له سه فه ر هاته وه ئه و روحه ی شیرنم به فیدات
حه ز ده که م له کنت بمرم یا ساتیک نه روم له لات
بارگه و بنه م تیک ناوه جا موسافیرم بو مهاباد
ده لی میوانه یارم ناهیلم چی دی بروات
سلاو له یاری شیرین روح و گیانم به فیدات
له نگو یار په یدا نابی په یدای بی وه فای نابی
سه د سال غونچه بپشکوی بی بولبول به هار نابی
چ بکه م دل گرتوییتی به که س ته وه لا نابی
به قووربانت بم شه مال ده میک دیو ده میک نایه
ده یدا له زوولفی یارم ده دره وشی وه ک چرایه
ده سته و دوعا دانیشتووم یار دوور بی له به لایه
خو منیش وه کوو مه جنونم سوتاوم بو له یلایه
یار چه قدر شیرین است وقتی که با ناز و غمزه راه میرود
با خوشحالی و شادمانی غمها رو از دل میزداید
یار ! آرام و با حجب و حیاست وقتی که صدایش میکنم
هر دم به یادش هستم و یادش از دل بیرون نمیرود
با آمدن یار ، روح و جان به کالبد بی جان من برگشت
یارم از سفر برگشت و روح و جانم به فدایش
دوست دارم تا لحظهی مرگم پیش یار باشم
بار سفر را بستهام و برای دیدن یار به (مهاباد) میروم
یار مهمان من است ودیگر تاب دوریش را ندارم
سلام بر یار شیرین تر از جانم
یارا ! کمتر جفا پیشه کن و هجران بس است
تا زمانی که بلبل شروع به خواندن نکند بهار فرا نمیرسد
چه کنم ؟ دل اسیر و دلدلدهی یار گشته است
جانم به فدایت ای باد بهاری هر وقت شروع به وزیدن میکنی
یار همچون ماه تابان شروع به تابیدن میکند
خدایا ! یار مرا از درد و بلا به دور بدار
من نیز همچون مجنون در فراق لیلا غمگین و آواره گشتهام.
یارم به ناز را ده بری شیرنه گه ر خوی ده بزیوی
ده گه ل بزه ی تیکه ل بوون شاد بوو دلی په شیوی
زور هیدی و شه رمیونه نا ویرم بیلیم نیوی
دایمه ده بی یادی بکه م چونکه هه لناکه م بیوی
ئه ری هات جا دیسان هات عه زیزم ئه و رووحه ی شیرنم هات
یار له سه فه ر هاته وه ئه و روحه ی شیرنم به فیدات
حه ز ده که م له کنت بمرم یا ساتیک نه روم له لات
بارگه و بنه م تیک ناوه جا موسافیرم بو مهاباد
ده لی میوانه یارم ناهیلم چی دی بروات
سلاو له یاری شیرین روح و گیانم به فیدات
له نگو یار په یدا نابی په یدای بی وه فای نابی
سه د سال غونچه بپشکوی بی بولبول به هار نابی
چ بکه م دل گرتوییتی به که س ته وه لا نابی
به قووربانت بم شه مال ده میک دیو ده میک نایه
ده یدا له زوولفی یارم ده دره وشی وه ک چرایه
ده سته و دوعا دانیشتووم یار دوور بی له به لایه
خو منیش وه کوو مه جنونم سوتاوم بو له یلایه
یار چه قدر شیرین است وقتی که با ناز و غمزه راه میرود
با خوشحالی و شادمانی غمها رو از دل میزداید
یار ! آرام و با حجب و حیاست وقتی که صدایش میکنم
هر دم به یادش هستم و یادش از دل بیرون نمیرود
با آمدن یار ، روح و جان به کالبد بی جان من برگشت
یارم از سفر برگشت و روح و جانم به فدایش
دوست دارم تا لحظهی مرگم پیش یار باشم
بار سفر را بستهام و برای دیدن یار به (مهاباد) میروم
یار مهمان من است ودیگر تاب دوریش را ندارم
سلام بر یار شیرین تر از جانم
یارا ! کمتر جفا پیشه کن و هجران بس است
تا زمانی که بلبل شروع به خواندن نکند بهار فرا نمیرسد
چه کنم ؟ دل اسیر و دلدلدهی یار گشته است
جانم به فدایت ای باد بهاری هر وقت شروع به وزیدن میکنی
یار همچون ماه تابان شروع به تابیدن میکند
خدایا ! یار مرا از درد و بلا به دور بدار
من نیز همچون مجنون در فراق لیلا غمگین و آواره گشتهام.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:33
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه