ترانه مازندرانی
کِنده صِواحی جانِ یار نِفارِ سَر خونِش
جانِ بِهارسه دِواره زَنده اَی مه چِش
دست جه گَره سر مِره اِنگار دِنه نِوازش
مه خشکِ باغِ یار یارنه خِشِ وارِش
بِرو بِرو بِرو یار دِل تِسه تنگه،
جِمِه زَری تِه تَن خَله قِشَنگه
آه مِه دلِ شِیدا هاکرده تِه چِش،
تِه چِش و تِه گیسو بِهارِ رنگه
تِه بِرو بِرو یار بِرو جانِ یار
تِه کِه دَنی مِه دل نِدارنه قِرار
بی تِه آسمونِ روجا شونه مار
تِه دَری مِه دل وونه اِفتابِ جار
زندگی خِجیره بِرو مِه بِهار
مِه پَئیزِ دِل رِه تِه هاکِن کِنار
بی تِه عاشِقی جِه خَستومه
دِل ره گیرمه اینجه جِه شومه
بِرو تِئی مِه جان تِه روی ماهِ دور
مِه پَلی جه نشو دِل بی تهِ زَنده شور
تِه کِه بوردی تِه بوردِن خَله دَرده خَله دَرده خَله دَرده
خِنِه زِندونِ بی تِه اینجه سَرده اینجه سَرده چِه سَرده
مِه غَمِ دِل ره نِش تِه بِهارِ هارِش،هَمه روز و شو تِه دوری
مِنه چِشِ یارنه وارش یارنه وارش
دَپیته دَشت و صَحرا بوی بِهار وَنگِ یار
بویِ گل و عطرِ یار،روش دَکِته اَی تِلار
در صبح یار عزیزم به روی نفار میخواند
چشمم دوباره برای بهار میپرد
به روی گهواره با دستانش انگار مرا نوازش میکند
یارم برای باغ خشک من باران میآورد
بیا یار من که دلم برایت تنگ شده
پیراهن طلایی بر تنت خیلی زیباست
آه که چشمانت مرا شیدای خود کرده
چشمان و گیسوانت به رنگ دریاست
تو بیا یارم تو بیا یار عزیزم
تو که نیستی دلم بیقرار است
بی تو ستاره صبحگاهی هم افول میکند؟
ته که هستی قلبم تورانی است
زندگی خوب و زیباست بیا بهارم
پاییز دلم را از من دور کن
بی تو از عاشقی خستهام
دلم را میگیرم و از اینجا میروم
بیا که تویی جانم به دور رخ ماهت بگردم
از کنارم نرو بی تو همیشه دلم شور میزند
تو که رفتی رفتن تو درد خیلی بزرگی است
بی تو خانه زندان است و خیلی سرد است
غم دلم را تو نگاه نکن تو به بهار نگاه کن
روز و شب دوریات چشمانم را اشکبار میکند
پیچیده در دشت و صحرا بوی بهار و صدای یار
بوی گل و عطر یار دوباره رودخانه جاری شد؟.
کِنده صِواحی جانِ یار نِفارِ سَر خونِش
جانِ بِهارسه دِواره زَنده اَی مه چِش
دست جه گَره سر مِره اِنگار دِنه نِوازش
مه خشکِ باغِ یار یارنه خِشِ وارِش
بِرو بِرو بِرو یار دِل تِسه تنگه،
جِمِه زَری تِه تَن خَله قِشَنگه
آه مِه دلِ شِیدا هاکرده تِه چِش،
تِه چِش و تِه گیسو بِهارِ رنگه
تِه بِرو بِرو یار بِرو جانِ یار
تِه کِه دَنی مِه دل نِدارنه قِرار
بی تِه آسمونِ روجا شونه مار
تِه دَری مِه دل وونه اِفتابِ جار
زندگی خِجیره بِرو مِه بِهار
مِه پَئیزِ دِل رِه تِه هاکِن کِنار
بی تِه عاشِقی جِه خَستومه
دِل ره گیرمه اینجه جِه شومه
بِرو تِئی مِه جان تِه روی ماهِ دور
مِه پَلی جه نشو دِل بی تهِ زَنده شور
تِه کِه بوردی تِه بوردِن خَله دَرده خَله دَرده خَله دَرده
خِنِه زِندونِ بی تِه اینجه سَرده اینجه سَرده چِه سَرده
مِه غَمِ دِل ره نِش تِه بِهارِ هارِش،هَمه روز و شو تِه دوری
مِنه چِشِ یارنه وارش یارنه وارش
دَپیته دَشت و صَحرا بوی بِهار وَنگِ یار
بویِ گل و عطرِ یار،روش دَکِته اَی تِلار
در صبح یار عزیزم به روی نفار میخواند
چشمم دوباره برای بهار میپرد
به روی گهواره با دستانش انگار مرا نوازش میکند
یارم برای باغ خشک من باران میآورد
بیا یار من که دلم برایت تنگ شده
پیراهن طلایی بر تنت خیلی زیباست
آه که چشمانت مرا شیدای خود کرده
چشمان و گیسوانت به رنگ دریاست
تو بیا یارم تو بیا یار عزیزم
تو که نیستی دلم بیقرار است
بی تو ستاره صبحگاهی هم افول میکند؟
ته که هستی قلبم تورانی است
زندگی خوب و زیباست بیا بهارم
پاییز دلم را از من دور کن
بی تو از عاشقی خستهام
دلم را میگیرم و از اینجا میروم
بیا که تویی جانم به دور رخ ماهت بگردم
از کنارم نرو بی تو همیشه دلم شور میزند
تو که رفتی رفتن تو درد خیلی بزرگی است
بی تو خانه زندان است و خیلی سرد است
غم دلم را تو نگاه نکن تو به بهار نگاه کن
روز و شب دوریات چشمانم را اشکبار میکند
پیچیده در دشت و صحرا بوی بهار و صدای یار
بوی گل و عطر یار دوباره رودخانه جاری شد؟.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:45
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه