ترانه ساخته محمدمهدی گورنگی
با لب تشنه دویدم به هوای با تو بودن
به امیدی که تو باشی یه ستاره تو شب من
وقتیکه نگاه گرمت همدم و همسفرم بود
دشنه تو دست پلیدت سایه ی پشت سرم بود
من که باورم نمیشه توی این جاده غریبم
غیر تلخی جدایی نشد از سفر رفیقم
توی لحظه های تردید تو غروب سرد خورشید
کسی از دلواپسی هام از من خسته نپرسید
همه رفتن و رسیدن به سپیده ی رهایی
من تو این جاده جا موندم ای سپیده کی میایی
با لب تشنه دویدم به هوای با تو بودن
به امیدی که تو باشی یه ستاره تو شب من
وقتیکه نگاه گرمت همدم و همسفرم بود
دشنه تو دست پلیدت سایه ی پشت سرم بود
من که باورم نمیشه توی این جاده غریبم
غیر تلخی جدایی نشد از سفر رفیقم
توی لحظه های تردید تو غروب سرد خورشید
کسی از دلواپسی هام از من خسته نپرسید
همه رفتن و رسیدن به سپیده ی رهایی
من تو این جاده جا موندم ای سپیده کی میایی
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه