display result search
- 4517
تصنیف های انقلابی عارف قزوینی
در دورانی که رادیو و تلویزیون اختراع نشده بود، تصنیف های عارف قزوینی به محض اجرا در سراسر جامعه پخش می شد و به سرعت به نقاط مختلف ایران می رسید . در این برنامه پس از بررسی این آثار ، فضای کلی جامعه ترسیم می شود .
استاد علینقی وزیری پس از بازگشت از سفر تحصیلی در غرب ، مدرسه ای را بنا کرد و بنیان های تازه ای در موسیقی ایرانی پی ریزی کرد . طبعاً در جامعه ای که سخت گرفتار و پایبند سنت های خود بود ، حتی در بین افرادی که ادعا می کردند روشنفکرند ، ولی عملاً در ساختار فکری و نحوه ی حرکت خود گرفتار سنت های پیش از مشروطیت بودند ، مخالفت های زیادی با شیوه ی کار استاد وزیری شد .
یکی از این برخوردها ، برخورد عارف قزوینی ، شاعر ، تصنیف ساز ، خواننده و هنرمند مشهور سال های انقلاب مشروطه با استاد علینقی وزیری بود که در نامه ای که تیرماه 1304 در روزنامه ی ناهید به چاپ رسید ، با عنوان «فتوای من» از منظر دانای کل ، بیان داشت که من به موسیقی ایران علاقمندم و تا زنده ام کسی حق ندارد این دخالت را از من سلب کند ؛ که البته استاد وزیری به این نامه پاسخ نداد .
در ادامه از طرف مدیر روزنامه ی ناهید ، میرزا ابراهیم خان ، نامه ی موهنی خطاب به وزیری نوشته شد که استاد وزیری به این نامه هم پاسخ نداد و به شاگردانش گفت باید پاسخ این نامه‌ها را با کارها و آثارمان بدهیم .
اما عارف قزوینی در فرم موسیقی خود ، انقلابی نیست و فقط در مسلک شخصی و گرایش های اجتماعی اش انقلابی محسوب می شود . بندهایی که از اشعار عارف باقی مانده است ، مضامین سیاسی ندارد . تصنیف های عارف که در زمان مشروطیت زبان گویای مردم بود ، کم کم و با گذشت زمان فراموش شد .
استاد علینقی وزیری پس از بازگشت از سفر تحصیلی در غرب ، مدرسه ای را بنا کرد و بنیان های تازه ای در موسیقی ایرانی پی ریزی کرد . طبعاً در جامعه ای که سخت گرفتار و پایبند سنت های خود بود ، حتی در بین افرادی که ادعا می کردند روشنفکرند ، ولی عملاً در ساختار فکری و نحوه ی حرکت خود گرفتار سنت های پیش از مشروطیت بودند ، مخالفت های زیادی با شیوه ی کار استاد وزیری شد .
یکی از این برخوردها ، برخورد عارف قزوینی ، شاعر ، تصنیف ساز ، خواننده و هنرمند مشهور سال های انقلاب مشروطه با استاد علینقی وزیری بود که در نامه ای که تیرماه 1304 در روزنامه ی ناهید به چاپ رسید ، با عنوان «فتوای من» از منظر دانای کل ، بیان داشت که من به موسیقی ایران علاقمندم و تا زنده ام کسی حق ندارد این دخالت را از من سلب کند ؛ که البته استاد وزیری به این نامه پاسخ نداد .
در ادامه از طرف مدیر روزنامه ی ناهید ، میرزا ابراهیم خان ، نامه ی موهنی خطاب به وزیری نوشته شد که استاد وزیری به این نامه هم پاسخ نداد و به شاگردانش گفت باید پاسخ این نامه‌ها را با کارها و آثارمان بدهیم .
اما عارف قزوینی در فرم موسیقی خود ، انقلابی نیست و فقط در مسلک شخصی و گرایش های اجتماعی اش انقلابی محسوب می شود . بندهایی که از اشعار عارف باقی مانده است ، مضامین سیاسی ندارد . تصنیف های عارف که در زمان مشروطیت زبان گویای مردم بود ، کم کم و با گذشت زمان فراموش شد .
صداها
-
عنوانزمان
-
13:30
کاربر مهمان