مجتبی میرزاده

مجتبی میرزاده نوازنده کمانچه، ویولون و سه تار است.
مجتبی میرزاده در سال 1324 خورشیدی در کرمانشاه بدنیا آمد وی از طریق رادیو شیفته ساز پرویز یاحقی و مهدی خالدی شد و ابتدا به شیوه خودآموز و سپس زیر نظر حسین یوسف زمانی به آموختن این ساز پرداخت.
میرزاده غیر از نوازندگی ویولون، به صورت خودآموز به تمرین سه تار، تار و سنتور می پرداخت در کنار آن هم نقاشی می کرد. وی سه سال در مسابقات اردوی رامسر شرکت می‌کند و رتبه اول را در رشته نوازندگی ویولن کسب می‌کند سه سال بعدی نیز به ترتیب رتبهٔ دوم سنتور، نقاشی و آبرنگ و تار را در اردوهای رامسر کسب می‌کند.
از طریق آشنایی با حسن کامکار در سال 1339 به ارکستر رادیو کرمانشاه راه یافت و غیر از نوازندگی در ارکستر به تنظیم آثار موسیقی کردی پرداخت که بعضی از آنها با صدای حسن زیرک موجب شهرت او شد.
در سال 1346 خورشیدی به تهران می‌آید و در سال 1347، همکاری خود را با ارکسترهای باربد، نکیسا و فارابی به عنوان نوازنده ویولن آغاز می‌کند. در کارنامه او، تعداد زیادی آثار موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ همراه با بیش از 40 موسیقی فیلم به چشم می‌خورد.
مجتبی میرزاده نوازندگی خود را متأثر از نوازندگی پرویز یاحقی می‌دانست و همیشه با احترام و فروتنی از وی یاد می‌کرد، اما شخصیت مستقل ویولن میرزاده کاملاً مشهود و دارای ویژگی‌های مختص خود است.
وی از جمله برترین نوازندگان کمانچه ایران بود و از بی‌مهری آهنگسازان نسبت به ساز کمانچه، گله‌مند بود و به کمانچه نگاه ویژه‌ای داشت. او معتقد بود که نوازندگی در کمانچه، نباید متأثر از نوازندگی از ساز ویولن باشد؛ چرا که روح این دو ساز، از هم جداست. سبک کمانچه‌نوازی وی نیز ابداعی و مختص به خودش بود.
مجتبی میرزاده در روز 26 تیر 1384 در تهران درگذشت.