ناصر فرهنگ فر

ناصر فرهنگ فر نوازنده تنبک متولد سال 1326 در شهر ری است
ناصر فرهنگ فر در چهارم آبان سال 1326 در شهر کهن و تاریخی ری دیده به جهان گشود. از سن هفت سالگی تمبک می نواخت و چون تنبک نداشت از کوزه های سفالی که مادرش روی آن پوست می کشید، استفاده می کرد.
ابتدا، پدرش مخالف تنبک نوازی وی بود و معتقد بود که باید خوشنویسی را ادامه بدهد ولی در آینده ناصر فرهنگ فر هم موسیقی و هم خوشنویسی را دنبال نمود و پیشرفت شگرفی داشت؛ پدرش وقتی استعداد و درخشش او را در زمینه ی موسیقی مشاهده کرد وی را مورد تشویق و ترغیب قرار داد. پدرش حسینعلی در شهربانی آن زمان مشغول به خدمت بود و برای دل خود تار می نواخت. عمویش حسن (ملقب به خوشرو) که از نوازندگان برجسته بود و تنبک را به شیوه رو حوضی، استادانه می نواخت و همچنین صدایی گرم داشت که معمولا اشعار ضربی را به همراهی تمبک می خواند.
جد مادریش میرزا مهدی خوشنویس از خوشنویسان مشهور دوره قاجار بود که از او چند قرآن به خط نسخ به جا مانده است.
ناصر فرهنگ فر تمبک را از محمد ترکمان که از خویشان و شاگردان خوب مرحوم امیر ناصر افتتاح بود فراگرفت و پیشرفت چشمگیری نمود. در سال های بعد در یک مهمانی افتخار آشنایی با حسین تهرانی را داشت و اتفاقا به تنبک نوازی پرداخت که در آخر حسین تهرانی به صاحب خانه گفت: «این پسر آینده ی درخشانی دارد.» از همین جا افتخار شاگردی استاد حسین تهرانی برایش فراهم شد و چند جلسه از محضر این استاد استفاده نمود.
حسین تهرانی معتقد بود که فرهنگ فر تنبک را خوب می نوازد پس به وی گفت: «بهتر است برای فراگیری نت نزد محمد اسماعیلی بروی».

سپس فرهنگ فر جهت فرا گرفتن کتاب حسین تهرانی که در آن زمان جزوه دست نویسی بود نزد محمد اسماعیلی رفت.

از سال 1342 به توصیه پدرش به انجمن خوشنویسان رفت و نزد استادان سید حسن میرخانی، سید حسین میرخانی، علی اکبر کاوه و غلام حسین امیرخانی به شاگردی پرداخت و تا پایان عمر برای دل خود به خوشنویسی پرداخت.

از سال 1349 به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی رفت و پس از امتحان به عنوان نوازنده و مدرس مشغول به کار شد.
از استادان عبدالله دوامی، نور علی برومند، دکتر داریوش صفوت، یوسف فروتن، سعید هرمزی و اصغر بهاری در مورد موسیقی دستگاهی و تصانیف قدیم کسب فیض و گاهی اوقات با این استادان به همنوازی می پرداخت.
از سال 1350 در برنامه تلویزیونی «هفت شهر عشق» و از سال 1351 هر سال در جشن هنر شیراز با دوستان و یارانش به هنرنمایی می پرداخت.
سال 1352 همراه گروه مرکز حفظ و اشاعه به بلژیک رفتند و با گروه باله موریس بژار همکاری نمودند که همین برنامه در همان سال در تخت جمشید به نام باله گلستان اجرا شد.
وی از سال 1354 با گروه شیدا به سرپرستی یار دیرین خود محمدرضا لطفی همکاری نمود و برنامه های متعددی در تلویزیون و رادیو مثل گلهای تازه و گلچین هفته اجرا نمودند.
در سال 1354 به دعوت رابرت ویلسون کارگردان شهیر آمریکایی به نیویورک رفت و در تئاتر وی به ضرب نوازی زورخانه، ضربی خوانی و آواز پرداخت.
در سال 1356 با تاسیس گروه عارف با این گروه به همکاری پرداخت و تا سال 1363 با تعطیل شدن کانون چاووش آثاری را به همراهی حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان ارائه کرد.
وی علاوه بر آشنایی به سبک و شیوه های مختلف پیش از سن سی سالگی سبکی متمایز و نو در تمبک بنیان نهاد.
صدای تمبک، تکنیک و انگشت گذاری، خلاقیت و بداهه نوازی، تسلط بر ردیف، آواز، ضربی خوانی و ریتم لنگ و آشنایی به اوزان شعری او را متمایز و ممتاز کرده بود. ناصر فرهنگ فر در 23 امرداد 1376 در 50 سالگی چشم از جهان فروبست.